Bij Oesjie ontdekten we een tijdje terug een gek bultje onder haar oor. In eerste zag het eruit als een rare wrat en spraken we met de dierenarts af om het pas weg te halen als er veranderingen optraden.

Op een bepaald moment begon bultje toch ineens wat harder te groeien en daarbij ook nog af en toe spontaan te bloeden, wat op zo’n harig hoofd nogal snel een rommeltje geeft. Al met al werd het ineens wel een erg vies ding. Dus tijd voor een dateje met de dierenarts.

Omdat het een oppervlakkig geval was zou Oesjie niet volledig onder narcose gaan, maar zou dat beperkt blijven tot een roesje en een plaatselijke verdoving. Voordeel was dan ook dat ik even op de operatie kon wachten en haar, zodra ze wakker zou zijn, weer mee naar huis zou nemen.

Hieronder was ze net klaar met de operatie en lag ze lekker haar roesje uit te slapen. En wat doe je dan als rechtgeaarde hondenmoeder……juist, je maakt een foto en plopt die op Facebook:-)) (toch even niets beters te doen:-))

Omdat de dierenarts in dit stadium wel twijfelde over de goedaardigheid van het bultje is het voor onderzoek opgestuurd naar Utrecht en zo’n dag of tien later kwam dan het goede bericht dat de bult toch goedaardig was. Dus dat is alweer een zorg minder.

Hechtingen heb ik er ondertussen ook uitgeplukt en het wondje ziet er netjes uit. Nu wachten we weer op haar, want met zo’n half kale kop loop je tch best behoorlijk voor paal. Hoewel ze daar zelf natuurlijk nog het minste last van heeft:-)