Wanneer zou die beginnen? …owwwww nee, hoor net dat die vandaag ten einde is. Nou jammer weer, voor ons dan, want algemeen gezien kunnen we ondertussen wel concluderen dat onze honden met wat frisser weer stukken beter functioneren. Niks mis natuurlijk met wat daagjes siesta houden met af en toe een plons in de privépool, maar dat moet natuurlijk geen weken duren, want dan is de lol er zo vanaf. Maar goed, weken lang siesta houden, daar was dit jaar geen sprake van. En met name de oudjes doen het toch niet echt lekker als het vreselijk warm is. Dus tja, vervelend voor ons, warm weer met een koud pilsje bij de bbq geeft ons toch een  “life’s good” feeling. Maar goed, aan de andere kant zonder gezucht en gesteun er een paar uurtjes lekker op uit trekken is toch ook wel weer lekker. Anders lekker zeg maar:-)

De afgelopen weken veel buiten geweest, druk met Katja kijken en een beetje heropvoeden….niet graven, niet die plant opvreten…nee, die ook niet. Hier met mijn schoen, ga van de tuintafel af, geef dat kussen terug, niet Tedje aan haar oren hangen…nee, bij Oesjie ook niet enz. enz.
Dus tja, blogjes tikkeren schieten er dan een beetje bij in…..

Helemaal stil gezeten hebben we ook niet, want de trouwe sitesurfer heeft wel gezien dat bij “onze honden” iedereen een eigen fotogalerij heeft gekregen en dat bij de nestjes daar een begin mee gemaakt is.  Best handig dat digitale fototijdperk, wat een partij plaatjes om uit te kiezen. En ouwe mappen doorbladeren is natuurlijk altijd leuk…brings back good memories…..

Ondertussen heeft Katja ook haar eerste showtje gehad. We zijn naar Duitsland geweest en daar kreeg ze een 3U met een leuk keurrapport.

Het meest blij was ik nog met het feit dat ze de mensen-en hondenmassa goed oppikte, want je moet hier in Drenthe wel erg veel moeite doen om een een grote groep mensen bij elkaar te zien en dan nog is het altijd anders dan de ambiance van een showhal. Maar goed, she survived:-)  Wat vooral opviel was dat Katja, in tegenstelling tot b.v. Angels vooral al die andere honden heel erg interessant en leuk vond. Het liefste had ze ze volgens mij allemaal persoonlijk even gedag gezegd, terwijl Angels zich werkelijk never nooit interesseert voor een andere hond. Net als Dusty, die had daar ook zo’n arrogant handje van. Is soms best grappig hoor. Loop je over straat, staat er zo’n erfhond achter een hek zichzelf helemaal uit de naad te krijsen en dan liep Dusty (en dus Angels ook) en net zo stoïcijns langsop, dat als je niet beter wist je zou kunnen denken dat ze zo doof als een kerstbal zijn.

Weekje na de show schoot ik in een kleine shock toen ik zag dat Katja loops was geworden. Ahhhhh, was mijn baby zomaar ineens een grote meid geworden. Ja, dat is dan snel ja, krijg je ervan als ze pas met 7 maanden arriveren dan heb je maar relatief kort een echt puppy. Gelukkig is ze er zelf erg nuchter onder en is het nog steeds dezelfde vrolijke gekke guppepup van de week ervoor:-)
Spelen, keten, kattekwaad uithalen, het is haar helemaal op het lijf geschreven. Visite vindt ze ook erg leuk aangezien er regelmatig cadeautjes meegebracht worden voor haar en ze ziet gewoon overal de lol van in, dus dat is dolle pret voor haar. Een waakhond zal het dus niet snel worden, want stel je voor dat je iemand met een cadeautje wegblaft. Dat kan natuurlijk niet.

Afgelopen woensdag (19-09)  is Jane ontstokt…..gesteriliseerd in de volksmond, maar natuurlijk medisch gezien gecastreerd, aka kippenhok eruit gehaald. Nu was dat geen gevalletje medische noodzaak, maar meer een gevalletje gedragsgebonden noodzaak. Zoals de meesten wel bekend is Jane een beetje extreem in haar gedragingen en dat neemt dus tijdens de loopsheid toe. Voordat ze loops wordt begint ze al met het extra controleren van de andere honden (d.w.z. als je gaat wandelen mogen die anderen geen 2 meter weglopen, dan snij je ze al blaffend de pas af) , tijdens de loopsheid wil ze graag de andere dames dekken, het liefst 8x per dag en dat wordt zeg maar, niet echt in dank afgenomen. Na de loopsheid ben je natuurlijk drachtig denkt Jane en ze vertoond dan ook een volledige dracht incluis grote kraters in de tuin graven waar dan weer niemand bij in de buurt mag komen enz. Na de dracht krijgen we nog een zoogperiode waarbij ze de melk tot op haar kniën had zitten en al die tijd voelt ze zich natuurlijk Uberopperteef en gedraagt zich daar ook naar en dat wordt niet door iedereen gepikt en dat geeft iedere loopsheid weer veel onrust in de ploeg. En dat dus voor bijna 3 maanden lang….2 x per jaar….dus 6 maanden per jaar is het bal met Jane en het leek met iedere loopsheid toe te nemen.  En dat was ik even h e l e m a a l zat.
Toen ze vorige week ineens weer interesse kreeg voor de bloemetjes en grasprietjes en de anderen zomaar een end weg konden lopen, heb ik maar meteen gebeld om een afspraak te maken voor de operatie.

Afijn, en zo geschiedde. Alles goed gegaan, dus Jane kon op naar het herstel. Ze was verder in een superconditie, dus ik verwachte echt dat ze de volgende dag alweer zou lopen springen. Maar nee, ze bleef wat tam, niet half dood hoor, gewoon tam, onjane zeg maar, zo ook vrijdag, nog steeds tam…mmm raar, maarja, geen koorts, wond zag er goed uit enz. Dus we waren niet gerust, maar ook niet vreselijk ongerust, de ene hond is nu eenmaal de andere niet.
De zaterdagmorgen begon heftig. Jane liep voor mij de trap af en met dat ze naar buiten huppelt zie ik ineens allemaal druppels bloed in de gang liggen. Dat was teveel om van Katja te wezen, dus ik Jane maar even teruggefloten, wond controleren en ja hoor…..slierten met vetweefsel die langs de hechtingen naar buiten kwamen. Bloed en wondvocht erbij…puinhoop dus. Ik snel terug naar boven en in een paar kleertjes gesprongen om daarna meteen de auto in te springen op weg naar de dierenarts.
Dit hadden we ooit eens eerder gehad bij Dusty, dus we hadden wel een vermoeden wat er mis was en de dierenarts zag het ook meteen. De inwendige hechtingen waren gesneuveld en dat is natuurlijk heel vervelend, want dat hield in dat Jane weer onder narcose moest, weer opengemaakt moest worden, nieuwe wondranden moest krijgen en dan daarna weer dichtgemaakt kon worden.  Nou lekker dan weer, arme Jannetje:-(
S’avonds konden we haar weer ophalen en nu ligt ze rustig weer bij te komen van alles. Gevalletje “shit happens”. Maar je voelt je best l*llig als je normaliter principieel niet in gezond vlees laat snijden, daar voor 1x vanaf stapt en dat er dan dit moet gebeuren.  We zijn er ook nog niet hoor, want omdat die hechtingen waarschijnljk al vrijdagavond losgegaan zijn en er al wat weefsel was ontstoken moeten we waken dat ze geen buikvliesontsteking krijgt, want dan zijn we een stuk verder van huis. Over een paar dagen weten we meer.