Zo, na een klein weekje uitzieken zijn de jongelui weer helemaal bij de tijd. Ging het bij Broer in den beginnen nog even wat moeizamer, na een paar dagen pakte hij toch het normale eten en drinken weer op en je zag ‘m toen met het uur opknappen. Inmiddels zijn ze natuurlijk ook al een aantal keren mee wezen wandelen, ook als het zonnetje scheen (nee, niet bij 25 graden) en het verschil bij beiden is toch wel opmerkelijk te noemen. Ze lopen veel minder snel warm aan en zoals vanmiddag, toen het een graadje of 17 was, hijgden de oudjes niet harder dan b.v. Oes en Ted op dat moment. Voor de operatie zou een wandeling bij 17 graden al teveel geweest zijn, zeker voor Broer omdat die al warm liep bij enkel de opwinding van…hoera we gaan wandelen. Een dag met 25 graden zou hij niet overleefd hebben.

Al met al zijn we op dit moment zeer tevreden met de resultaten van de operatie. Ook het eten gaat prima en tot nu toe hebben we nog niet gezien dat iemand zich makkelijker verslikte. Wel werd er de eerste week soms wat gehoest en hoewel dat een normaal postoperatief verschijnsel is vlieg je toch automatisch naar het plafond als er eentje hoest. Maar ook dat wordt vanzelf minder. En verrassing…er komt nog geluid uit. Broer heeft nog steeds een echte blaf, die is hooguit wat schor te noemen, maar hij heeft nog steeds volume. Heather is een ander verhaal. De vocale hoge tonen zijn helemaal weg en ze klinkt als een schorre Grizzlybeer. Best sneu, de eerste paar keer dat ze blafte zag je dat ze schrok van zichzelf. Maar goed, als dat het enige offer is wat er gebracht moet worden voor hopelijk nog een paar jaartjes erbij, so be it.

De schildkliertumor die bij Heather verwijderd was bleek in beginsel kwaadaardig te wezen, maar het goede nieuws was, dat hij volledig verwijderd is en dat het een niet-actieve tumor was en ze dus geen schildkliermedicatie nodig gaat hebben. Was de ontdekking van die tumor in eerste natuurlijk reden tot zwaar balen. Achteraf beseffen we goed hoeveel mazzel we met Heather hebben gehad dat dat ding per toeval werd ontdekt. Al met al zijn we met haar precies op het juiste tijdstip bij de chirurg aangekomen. Waren we een jaar eerder gegaan had dat ding er waarschijnlijk nog niet (zichtbaar) gezeten, hadden we Plan A uitgevoerd…dwz, eerst Broer doen, kijken hoe dat gaat en dan als de nood aan de man komt Heather ook dan waren we wellicht te laat geweest, aangezien die schildkliertumoren vrij snel uitzaaien. Met recht door het oog van de naald. Maar snel vergeten allemaal en lekker van het stel bejaarden (want dat blijven het natuurlijk) genieten.