Kat groeit lekker door, dus we hebben goede hoop dat er wat meer pups uit komen kruipen dan de 2 die we gezien hebben, maar het blijft afwachten natuurlijk.

Voordat we Kat lieten dekken heb ik me vaak afgevraagd hoe ik die een beetje rustig zou kunnen houden. Zorgen om niets weer, want tot onze verbazing neemt ze zichzelf heel ernstig in acht. We klimmen nog wel op de tuintafel, maar ipv met één grote sprong er weer af, toch maar subtiel via het bankje eraf stappen.
Honden aan de overkant van het water mogen daar ook ineens zomaar lopen. Worden nog wel vanuit de tuin een beetje aangeblaft (lees: weggeblaft) maar rende ze eerder als een malle het hele landje over net zolang tot hond uit beeld was, dat is nu duidelijk teveel moeite. Deze foto is dan ook nog van vorige week 🙂

Verder zit ze maar de hele dag een beetje een heel zwaar leven te hebben.

En het was warm……heel warm….en Kat had het zo vreselijk warm, daar zou je ellendig van worden. Die sliep de halve nacht niet. Dus met het oog op dat wat komen gaat en daarbij maar bedenkend dat na een nest zo’n vacht toch wel even zijn beste tijd gehad heeft, deze keer met pijn in het hart toch maar die pruik eraf gehaald. Ze ziet er gelukkig ubercute uit, had niet anders verwacht haha, ze is nou eenmaal ubercute. Maar belangrijkste was dat ze de volgende dag al een stuk minder liep/lag/zat te hijgen terwijl het nog steeds 30 graden was.

Goed…coat can grow zeggen we dan maar. Gelukkig hebben we de foto’s nog.

Ondertussen is de huiskamer half verbouwd naar kraamkamer. Kistje staat, pupren staat, dan de kleine dingetjes nog bij elkaar zoeken en dan kan het aftellen beginnen.