Ook hier en dat is maar goed ook natuurlijk. Na een 1,5 week was de infectie van Angels verslagen en konden we op naar een volledig lichamelijk herstel. Goed voer en gedoseerde beweging gaf haar in no time haar conditie weer terug. En nu zie je, op wat achterste hangtieten (theezakkies) na er niets meer van dat ze het een en ander meegemaakt heeft. Na een goede week gaf ze het zoeken naar de pups ook maar op en begaf ze zich weer tussen de andere honden en ging zich weer als vanouds gedragen.
En bloed kruipt natuurlijk, ook hier, en hoewel ik nog niet weet hoe we een volgende dracht doorkomen zonder 9 weken slapeloze nachten staat de afspraak dat we volgend jaar weer naar Hamlet toegaan al vast.
Omdat we toch niets anders te doen hadden, hebben we ons maar op de verbouwing van de tuin gestort. Na veel opruimwerk, plantjes van 4 meter hoog uit de grond rukken, de kippen verhuizen en hun ren afbreken, de pupren afbreken enz. kunnen volgende week o.i.d. de sterke jongens met de graafmachines en de steentjes komen om van een groot deel van de voortuin een oprit te maken en achter ook een groot deel te bestraten.
Dat wordt “lachen” natuurlijk met die honden, al die vreemde meneren op het landje:-) Zeker nu Angels, als kleine erfenis van de bevalling, wat extra extra waaks is geworden en keft om niks. Dus dan heeft ze in ieder geval wat te keffen.
Wel moeten we ook noodhekken plaatsen zodat de heren hun werk fatsoenlijk kunnen doen. Gelukkig schijnt het maar een paar dagen te duren, maar we weten nu al dat dan de rest van de tuin een grote blubzooi zal worden. Tenminste, we gaan er maar vanuit dat het dan ook nog gewoon regent.
Verder gaan het hier z’n gangetje. Het weer is ruk, vinden wij natuurlijk, maar goed beschouwd is het best goed Bopperweer. Er kan gewoon gewandeld worden, zonder veel risico op oververhitting van Heather en meestal is de temperatuur nog net zo, dat de jongeren nog graag even een duik nemen in de overvolle watertjes die we onderweg tegenkomen. Oma leeft van dag tot dag. Ze heeft slapies waarbij we denken…ga er maar bij zitten, want die zegt zo “ajuu paraplu” om vervolgens de volgende dag weer fris en vrolijk rond te hoppen.
Broer heeft iets aan zijn rug waar hij momenteel wat last van heeft. Wat precies weten we nog niet. Aanstaande vrijdag gaan we het hopelijk weten. In ieder geval is onze grote dikke Broer best wat zielig te noemen momenteel. Nooit wat gemankeerd, in al zijn 10,5 jaar niet en nu ineens lijkt hij met zijn mobiliteit in een tien dagen tijd 3 jaar ouder geworden:-(