De laatste weken zijn we hier flink druk geweest. Nieuwe oprit aan laten leggen, nieuwe fundering laten plaatsen en op die fundering een heel nieuw magazijn laten bouwen. En nu aan ons de schone taak om deze weer handig in te richten met de voorraad.

Voor de honden was het wel even afzien. Het grootste deel van de tuin was afgezet zodat de stratenmakers met hun grote schepauto’s veilig door de tuin konden sjezen.

Hadden we eigenlijk gedacht dat een aantal dames het wel 8 uur per dag op een keffen zouden zetten met al die mensen in de tuin, werden we weer eens verrast:-)

Zolang ze niet aan het hekje kwamen beppen, vonden de honden het niet nodig om ervoor aan te slaan.

Angels verraste ons nog wel om één van die jongens in z’n achterste te “bijten” toen hij even met Jane aan het dollen was terwijl hij wat gereedschap uit de schuur wilde halen. Blijkbaar zit er toch meer waakhond in dan we bij haar verwacht hadden.

Voor het geval dat er iemand rare gedachten krijgt over Kroko junior:-)…schade: scheurtje spijkerbroek:-)

Na de stratenmakers kwamen de halbouwers en die vonden ze wat minder geslaagd. Onderling spraken die Russisch of Duits en dat was toch wel iedere keer een kefconcert waard, vond vooral Angels. Wel schattig hoor, roept op een goed moment die voorman me bij zijn laptop, want hij wilde me even de foto’s van zijn “derde dochter” laten zien, een allerschattigst Lhasa apsootje. Toch niet echt wat je verwacht bij zo’n grote russische bouwvakker:-))

Gelukkig voor de honden waren ook hun na vijf dagen weer vertrokken en konden we de hekken weer op de plaats zetten, zodat hun de hele tuin (of wat daarvan over is) na drie weken afzien weer tot hun beschikking hadden.

Achter de hal is een mooi opritje gemaakt waar straks de grasmaaier e.d. geparkeerd kunnen worden. Broer….die een voorliefde heeft voor midden op padjes poepen, heeft het opritje acuut gebombardeerd tot ideaal poepplaatsje, aangezien je keutels dan lekker naar beneden het gras in rollen:-) Je bent een b(r)oer of niet…

Ondertussen gaat het met Broer hartstikke goed. Krijgt nog wel zijn meds, maar verder merk je aan niets dat er iets met hem aan de hand is. Oma Dusty gaat op en af. Er zijn al momenten geweest dat we dachten…..je krijgt nog 1 dag….en of ze dat dan meekrijgt, joost mag het weten, kwam ze dezelfde dag nog in de beentjes om weer de vrolijke zelve te zijn. Verder nemen met het ouder en ouder worden de ongemakjes wat toe. Wat vaker een plasje in huis, wat vaker moeite om in de beentjes te komen. Dagje met wat minder eetlust, maar telkens als er iets is, waarbij je denkt…mmmmmm, gooit ze spontaan het roer weer om.

Slimmer wordt ze ook hoor, of uitgekookter, hoe je het noemen wilt:-) Kreeg ze dagelijks een schep honing met haar kruidjes erdoorheen…….vond ze altijd lekker, werd met smaak opgelebberd. Paar weken geleden…shit, honing op. Nou ja, geen probleem, er staat vanillavla voor Broer z’n Metacammetje, die geef ik die ook aan haar. Lust ze ook altijd graag. De volgende dag, honing bijgehaald, schepje honing, kruidje erin….en ja hoor..neus optrekken, tong er doorheen halen en dan gaan smakken alsof er iets goors in zit. Maarja, die kruidjes moeten er wel in, heeft ze weer even geen trek ofzo, voelt ze zich misschien niet lekker? ff testen, vanillevla gepakt en ja hoor, dat ging er met smaak in. Dus vanaf dat moment iedere avond maar een sloeber vanillevla voor het slapen gaan:-)

De rest gaat zo zijn gangetje. Volgende week mag Angels weer een keer naar show, alwaar er even flink bijgebept moet worden na zo’n lange afwezigheid van ons. Dat wordt dus nog even flink soppen en schuimen om die slootjesspringer weer een beetje toonbaar te krijgen.

De jongedames hebben ook weer wat nieuws ontdekt. Nu Broer niet meer naar boven kan, hebben Jane, Angels, Heather en Oesjie maar besloten dat boven slapen toch wel erg gezellig is. Is het ook natuurlijk, ware het niet dat Oesjie dus letterlijk de hele nacht tussen ons in ligt te ronken. En dan niet figuurlijk ronken, nee, gewoon snurken en knorren als een grote vent….en languit natuurlijk, met het gevolg dat je af en toe wakker wordt met een steenkoude rug. Flink rollen en duwen helpt niet, ze rolt lekker terug en het levert hooguit een hoop geknor extra op.

S’morgens is dat dan helemaal feest. Wanneer Jane ziet dat ik m’n grote teen beweeg zet ze het meteen op een keffen. En een ieder die hier over de vloer is geweest weet hoe hard en schel Jane keffen kan, dus dat is echt een “goedemorgen” en heel goed voor je ochtendhumeur:-) Gelukkig trekt na de eerste bak koffie de hoofdpijn wel weer weg:-))