….die mooie zomer.
En eigenlijk vind ik het niet eens zoooo vreselijk. Tuurlijk, pilsje bbqtje, allemaal fijn, maar op die echt warme dagen kan ik nou niet zeggen dat de honden erg blij overkomen. Ja, lekker lummelen is natuurlijk ook wel lekker, maar er met z’n allen op uit gaan is toch nog wel veel leuker en als het 30 graden is wordt dat toch weer lastig. Kat vind het nieuwe weer natuurlijk weer helemaal geweldig. Zeg je normaal “die heeft de zomer in de bol” nou, deze heeft de herfst in de bol. Loopt ongeveer de hele dag als een malloot rondjes te rennen door weer en wind. Loopt samen met Jane dik anderhalf uur door het bos te stampen, maar lijkt daar alleen maar meer energie van te krijgen, daar waar Jane dan na thuiskomt en een hapje eten toch wel zoiets heeft van..mag ik nu even slapen.
Voordeel van het bos ten opzichte van de landerijen is vaak dat ze dan droog thuiskomen zoals vandeweek dat ik Kat showklaar moest maken het handig is als ze niet zeikesnat zijn natuurlijk en toch hun lolletje gehad hebben. Nah, wat iedere hond altijd leuk schijnt te vinden is op de auto afrennen…joh kijk eens ik heb de auto gevonden tralalalalala. Zo ook vandeweek dus, en ik weet waar ze heen rennen, dus mogen ze ook net iets verder weg rennen dan anders. Pad loopt in een bochtje weg en ik kom het hoekie om en wat zien ik……….zucht….hopeloos kind 🙂
De anderen blijven als het regent fijn onder de overkapping staan. Wandelen vinden ze dan niet erg, maar in de tuin lopen schijnt dan toch een nono te wezen.
Met iedereen gaat het goed, incluis de oudjes, die toch maar mooi deze zomer weer meegepakt hebben. Tadaaa, dat pakt niemand ons nog af.
Ziet er goed uit hé, die oop!
Katja is ondertussen een aantal keren mee naar show geweest. Ze droogt leuk op en dat laat zich ook zien in de showuitslagen. Moest ze eerder toch wel vaak anderen nog voor laten gaan, de afgelopen drie shows in Duitsland pikte ze toch maar mooi drie keer het CAC mee, dus wat dat aangaat zijn we niet ontevreden. We zijn in ieder geval al over de helft van de benodigde CAC’s voor het Duitse kampioenschap. Haar ringgedrag laat nog steeds te wensen over. Ze vind alles wat in en om de ring gebeurd uitermate spannend en interessant dat ze enige concentratie niet meer op kan brengen, dus dat ze überhaupt nog een aantal CAC’s gekregen heeft terwijl ze het soms vertikt om 5 nanosecondes te blijven staan mag een godswonder heten. Nou ja, oké, lopen vind ze wel leuk en dat doet ze nog goed ook, dus daarmee weet ze dan wel weer veel goed te maken. En voor de doemdenkers…neeu, ze stond niet altijd alleen in de ring en ze kan natuurlijk ook nog een zg krijgen of een U zonder CAC. Maar nee, ze kreeg gewoon de cac’s.
Om haar wat meer te wennen aan andere honden om zich heen beginnen we aankomende dinsdag maar eens met een A-cursus. Nu kan ze al best goed
(oké, r e d e l i j k ) luisteren, maar het gaat er dus meer om dat ze haar aandacht wat meer op mij blijft richten, ondanks dat er van alles om haar heen gebeurd en dat ze er aan went dat niet iedere hond een grijs met witte is, aangezien we hier tijdens de wandelingen standaard amper een hond tegenkomen en als ze er dus eentje ziet ze daar dus helemaal joepiedepoepie van wordt.
De Nederlandse shows laten we dit jaar voor wat ze zijn. Geen interessante keurmeesters en te hoge kosten voor een dagje opgesloten zitten in een dompige hal. Maar zoals altijd is er licht aan het eind van de tunnel. Op de agenda van de ALV van de RvB staat het punt “afschaffen van het verplicht tot 3 uur aanwezig blijven”. Nah, als dat er nou eens doorkomt, dan ga ik er weer over na denken. Voor de thuisblijvende honden en zeker de oudjes is het op dit moment gewoon te lang om alleen te blijven, dus houden we het voorlopig op de ook heel gezellige Duitse shows.