We hadden natuurlijk nog de taartjes van opa en oma tegoed 🙂 Ze vielen wat klein uit, maar gelukkig hadden we een bakblik vol, dus konden we nog een 2de rondje doen.
Twee dagen erna was het alweer taartjesdag. Op 12 december werden Angels en consorten alweer 7 jaar. Zullen we anders doen alsof ze 3 zijn geworden…tijd gaat veel te snel.
Ook Angels mocht aanvallen, dit jaar een keer zonder feestmuts, want die waren even onvindbaar. Het smaakte haar er niet minder om 🙂
De dag erna hadden we een minder leuk geintje voor Angels in de planning. Hoe kun je het zo plannen denk je, maarja, er zijn meerdere agenda’s om rekening mee te houden, o.a. die van de dierenarts. Afijn, Angels is dus vrijdagmiddag van haar kippenhok ontdaan. Vrijdagavond dus een beetje groggie, maar zaterdag was er nog maar weinig van te merken dat er daags ervoor iets met haar gedaan was. Maar goed dat ze voor de operatie jarig was, want juffie was dus veel te zwaar geworden in de tussentijd.
Ik had al zo’n donkerbruin vermoeden, maar dat ze in kilo’s zo zwaar zou zijn, dat had ik niet verwacht. Niemand ook bij de dierenarts, want op der rug gezien en gevoeld merk je er weinig van. Het hangt er allemaal onder. Lijkt wel alsof ze de melk die ze na haar loopsheden aanmaakte regelrecht omgezet heeft in vet. Dus ze zit nu op een streng dieet. Niet dat ze nou honger moet lijden ofzo, maar haar bak gaat wel op de weegschaal voordat die op de grond gaat. Ook daar weer een leermomentje….Lique weet niet hoe een “ongeveer een pondje” vanuit de hand aanvoelt. Weegschaal vertelde me, dat als ik dacht…daar kan nog wel wat bij, dat er al ruimschoots genoeg in die bak lag. Mevrouw heeft dus chronisch zo’n ruime 2 ons voer per dag teveel gehad en die krijgt ze nu dus niet meer en hopelijk lost dat vet dan ook vanzelf weer op. Uiteraard was dat bij de anderen ook het geval, dus ik ga de komende tijd ineens weer veel langer met mijn vriezerinhoud doen 🙂
Geen taartjes Voor Katja om haar diplomauitreiking te vieren…..ze heeft niet eens examen gedaan. Ze vond die hele cursus na een les of drie dus helemaal niks meer. Verveelde zich letterlijk te pletter in dat uurtje. Wilde voor de pauze nog wel meewerken en wat kunstjes voor mij doen, na de pauze had ze echt zoiets van……tijd voor een GTST-dutje. In de tussentijd ook nog 3 lessen gemist omdat ze loops geworden was, dus echt lekker gedrild was ze ook niet. Daarbij vond ze de instructrice eng en weigerde ze oefeningen te doen waarbij ze de instructrice uit het oog zou verliezen c.q. de rug toe moest draaien. Best gênant, want er was niks mis met die mevrouw en als ze koek aandroeg vond Kat haar al wat minder eng natuurlijk, maar de rest van de tijd zat ze haar maar in de smiezen te houden. Handig bij het volgen als Kat dan continue haar aan het zoeken was, omdat die natuurlijk ook aan het rondlopen was. De oefening “komen op commando” waarbij ik haar over moest geven aan de instructrice, zelf een endje weg moest lopen en Kat moest roepen ging natuurlijk vlekkeloos. Kat dacht alleen maar…wegwezen hier 🙂 Bij de laatste les is ze bij de “plaats stuur” oefening, toen ik haar van de riem afklikte zo van het veld afgelopen en naast de auto gaan zitten. Nah, duidelijker kan haast niet hé 🙂 Dus de laatste les met toets hebben we ons maar bespaard. De meeste oefeningen had ze toch niet feilloos onder de knie en al zouden ze haar daarop hebben laten slagen voor de toets waren we toch niet doorgegaan naar de volgende cursus. Eerste vereiste van dit soort dingen is natuurlijk wel dat de hond het minstens een beetje leuk vind.
Helemaal doelloos is het niet geweest, want ze luistert buiten significant beter dan voor de cursus en ze weet nu ook dat die andere dingen op 4 poten ook gewoon honden zijn en je dat niet altijd en overal hoeft te gaan controleren. Dus toen we vandeweek in het bos in de verte een hond aan zagen komen ging ze daar niet als een speer op af, maar kwam gewoon met mij mee. Braaaaaaf kind 🙂 (braaf genoeg in ieder geval 🙂
Het blijft een aparte hoor. Banken, dikke kussen en lekker matrasjes waar je op kan gaan slapen en waar ligt Katja het liefst als ze binnen is….in de vensterbank.
En als ze niet binnen is en dat is best vaak, ligt Kat buiten op de tuintafel. Zodra de cv s’avonds aangaat is ze pleite. Komt op gezette tijden even naar binnen om een sociale hond na te doen en dan snel weer naar buiten. Je ziet dat trouwens wel aan haar vacht af. Mijn hemel wat een bol wol is dat, geen doorkomen aan. Wel mooi natuurlijk 🙂
