Ter lering en vermaak 
Jane had een bloedoor. En een bloedoor irriteert, is ook wat pijnlijk, dus wat gaan ze doen…klapperen. En als er iets is wat de boel alleen maar erger maakt is het klapperen met de oren, dus dat moest gestopt worden.
Versie 1.0…dachten we even simpel klaar te zijn door van een t-shirt een stuk mouw af te knippen en die over haar kop heen te trekken. Nah, 2 x klapperen en je had of een leuk sjaaltje, of een blinddoek.
FAIL
Dus moest er even nog een hersencel geactiveerd worden, wat resulteerde in de antiorenklappermuts versie 2.0
Zo ziet die eruit:
Hier zit de muts wat ruim, aangezien dit niet Jane is maar Heather en die heeft een veel kleinere kop.
En zo maak je ‘m.
Men neme rekbare stof. Oud T-shirt will do.
Je meet de halsomtrek, want daar mag die natuurlijk absoluut niet knellen. Je meet ook de omtrek van het hoofd net achter de ogen.
De bovenkant knip je een beetje rond in de vorm van het hoofd. Simpel is dan om dat ding eerst van boven en aan de achterkant dicht te maken, zo ook de voorkant met open te laten het stuk waar de snuit zo doorheen moet dicht te stikken, over de kop heen te trekken en de punt die dan op het achterhoofd ontstaat knip je eraf en stik je opnieuw.
De voorkant gaat ook niet meteen passen en als die toch om die kop getrokken zit speld je (of bij kortharige stilzittende honden knip je) de overtollige stof aan de bovenkant af.
In dezelfde zucht zet je even een krijtstreep of speld op de plek van de ooraanzetten.
Die ooraanzetten knip je open en werk je af. Zigzagrandje will do.
Dan maak je een klep van enkele stof die ongeveer de lengte van het oor heeft en stik je die boven het gat van het auwoor. Wil je een all round multifunctionele muts, dan maak je meteen een klep aan beide kanten. Die klep stik je over 2 zijden vast aan de muts. De andere zijden maak je sluitend met b.v. een knoopje/drukkertje, strikjes mogen ook, als die maar dicht kan.
Dan trek je muts over de kop, haalt de oren door de gaten heen. Hierdoor kan de muts niet meer verschuiven of afzakken. Vervolgens prop je het auwoor onder het klepje, sluit ‘m af en het oor kan nergens meer heen als ze toch nog doorschudden met de kop. Maar meestal is het net als met muggebeten, even niet meer prikkelen, irritatie trekt weg en het klapperen wordt vanzelf minder.
Naast dit alles heb ik haar voor ongeveer een dag of 4 Traumeel gegeven. Het oor heeft nog zo’n 3 dagen doorgebloed. Maw, in die tijd is de bult nog groter geworden. Daarna werd die zacht en soepel en trok die langzaam weg.
En zo hebben we een bloedoor weer eens overleefd zonder gehak en gesnij en gestik in zo’n oor en ziet er oor er nog steeds prima uit.
Jane had een bloedoor. En een bloedoor irriteert, is ook wat pijnlijk, dus wat gaan ze doen…klapperen. En als er iets is wat de boel alleen maar erger maakt is het klapperen met de oren, dus dat moest gestopt worden.
Versie 1.0…dachten we even simpel klaar te zijn door van een t-shirt een stuk mouw af te knippen en die over haar kop heen te trekken. Nah, 2 x klapperen en je had of een leuk sjaaltje, of een blinddoek.
FAIL
Dus moest er even nog een hersencel geactiveerd worden, wat resulteerde in de antiorenklappermuts versie 2.0
Zo ziet die eruit:
Hier zit de muts wat ruim, aangezien dit niet Jane is maar Heather en die heeft een veel kleinere kop.
En zo maak je ‘m.
Men neme rekbare stof. Oud T-shirt will do.
Je meet de halsomtrek, want daar mag die natuurlijk absoluut niet knellen. Je meet ook de omtrek van het hoofd net achter de ogen.
De bovenkant knip je een beetje rond in de vorm van het hoofd. Simpel is dan om dat ding eerst van boven en aan de achterkant dicht te maken, zo ook de voorkant met open te laten het stuk waar de snuit zo doorheen moet dicht te stikken, over de kop heen te trekken en de punt die dan op het achterhoofd ontstaat knip je eraf en stik je opnieuw.
De voorkant gaat ook niet meteen passen en als die toch om die kop getrokken zit speld je (of bij kortharige stilzittende honden knip je) de overtollige stof aan de bovenkant af.
In dezelfde zucht zet je even een krijtstreep of speld op de plek van de ooraanzetten.
Die ooraanzetten knip je open en werk je af. Zigzagrandje will do.
Dan maak je een klep van enkele stof die ongeveer de lengte van het oor heeft en stik je die boven het gat van het auwoor. Wil je een all round multifunctionele muts, dan maak je meteen een klep aan beide kanten. Die klep stik je over 2 zijden vast aan de muts. De andere zijden maak je sluitend met b.v. een knoopje/drukkertje, strikjes mogen ook, als die maar dicht kan.
Dan trek je muts over de kop, haalt de oren door de gaten heen. Hierdoor kan de muts niet meer verschuiven of afzakken. Vervolgens prop je het auwoor onder het klepje, sluit ‘m af en het oor kan nergens meer heen als ze toch nog doorschudden met de kop. Maar meestal is het net als met muggebeten, even niet meer prikkelen, irritatie trekt weg en het klapperen wordt vanzelf minder.
Naast dit alles heb ik haar voor ongeveer een dag of 4 Traumeel gegeven. Het oor heeft nog zo’n 3 dagen doorgebloed. Maw, in die tijd is de bult nog groter geworden. Daarna werd die zacht en soepel en trok die langzaam weg.
En zo hebben we een bloedoor weer eens overleefd zonder gehak en gesnij en gestik in zo’n oor en ziet er oor er nog steeds prima uit.
