Een verzameling foto’s van de door ons gefokte Boppers.

Shanai met haar grote vriendin Laika 

Demi ( IU She’s the one)

DJ

Sinatra (IU Sin sin sin)

Mijn eerste acht gebreken zijn mijn honden, de daaropvolgende is mijn autotootje.

Zomers altijd koel door het ontbreken van een vast dak, in de winter altijd koel vanwege het ontbreken van een goede kachel.

En aangezien we hier toch in de “Funpages” zijn, lijkt het me hier wel geoorloofd de oogst tot nu toe even op een rijtje te zetten.

Komt vast wel bekend voor…..yeahhh we hebben de auto gevonden (er 30 rondjes omheen rennend )

Met regen doet die het ook lekker. Door de constante aanvoer en doorvoer van frisse buitenlucht is de kans op stinkende bekleding nihil.
Inmiddels zijn we voorzien van een echte Bopper wielcover. ( created by me )

Niet bang voor een paar modderpoten

Stoere Broer, met mijn gebrek numero 254….er moet een Diddle in de auto

Van vrijdag op zaterdagnacht zijn we rond 3 uur van huis gegaan. We waren ruim op tijd bij de boot in Hoek van Holland.

Helaas was het weer niet zo lekker en gingen we hier weg met windkracht 6 en sneeuwbuien.
De boot ging dan ook lekker heen en weer en het “shop till you drop” kreeg daar wel een heel aparte betekenis.
Als je je niet goed vastgreep op het juiste moment rolde je gewoon de winkel door LOL.
Afijn, na dik 1,5 uur ging het dan eindelijk mis en moesten de zakkies eraan te pas komen. Schrale troost was dat ook de Stenadames groen zagen, het lag dus niet aan mij alleen::)

Toen we in Engeland aankwamen was het stralend mooi weer, wel koud, maar dat maakte niet uit. Toen rustig naar Birmingham gereden om er in Birmingham zelf achter te komen dat onze routeplanner de weg ook niet kende.
Dus dwalen door het centrum om de redding te vinden bij een klein vvv-kantoortje waar we een gratis stadskaart kregen met de uitgestippelde route naar het hotel. Na een kwartiertje rijden arriveerden we bij het hotel, eind goed al goed 😀

Toen we ons hotel binnen kwamen werden we ontvangen door Eileen, de hoteleigenaresse, een zeer aardige Engelse dame. Meneer kwam ook even om de hoek kijken, zag Broer, mompelde iets onverstaanbaars tegen Eileen en sprintte toen weg. Later hoorde we van onze forumkennis Karin die al eerder gearriveerd was dat hij in de keuken had staan schelden in de trant van: %&%^%^%^$$ there’s another big hairy thing. Karin dacht toen: Hé Lique is er ook LOL

Wij kregen de kamer in de depandance van het hotel met een uitloop naar de tuin zodat Broer tussentijds lekker de tuin in kon.
Nadat we een beetje uitgepakt hadden en een bakje leut hadden weggegewerkt zijn we naar het hoofdgebouw van het hotel gegaan om iets voor het eten te regelen en om even met de andere Cruftstoeristen in het hotel bij te beppen.

De dag van de show moesten we vroeg eruit. Om 6 uur zaten we aan het “ontbijt” hoewel we van de zenuwen amper een sneetje toast weg konden krijgen. Daarna dan op weg naar het NEC.
Dat ging gelukkig vlekkeloos, kwestie van de straat uitrijden en dan via 1 lange weg zo naar het NEC toe. Een heel eind lopen naar de hal, gelukkig was het nog steeds mooi weer. Opvallend was dat er tijdens die hele wandeling nergens trammelant tussen de honden was en dat alles schoon bleef. Dat is op het plein bij de Rai altijd wel anders.
Entree ging ook vlotjes, geen veterinaire keuring en dat scheelt enorm in het oponthoud.

Nadat we onze “bench” gevonden hadden, zijn we vlot begonnen met losborstelen van Broer zijn vachtje.

De keuringen van de boppers begonnen vroeg, dus was het nog even doorwerken. In totaal waren er 157 boppers ingeschreven en Broer had er 19 in zijn klasse. Rond 10en waren wij dan aan de buurt en mochten we het heilige gras betreden 🙂

De keuring was op alfabetische volgorde waardoor wij als laatste kwamen te staan. Niet gunstig in zo’n grote groep, maar het zij zo. Mooie honden in deze klasse, maar ook een toch wel groot aantal waarvan je je afvraagt hoe die daar terechtgekomen waren. De keuring verliep uitermate vlotjes.

Broer vond het allemaal wel dolle en liet voor de gelegenheid eens niet zijn beste gangwerk zien, beetje schudden, beetje jumpen, waardoor het geen apestrakke performance werd. Balen op dat moment natuurlijk, maarja, het blijven honden en Broer was duidelijk onder de indruk van de grote menigte mensen die om de ring heen stonden en verloor daardoor zijn concentratie.

Maar goed, Broer is dus niet geplaatst, jammer maar helaas, maar we hebben er gestaan en dat is het voornaamste.

Toen zijn we dus lekker gaan shoppen, nou ja lekker, wel een aantal leuke dingen gezien, maar zo gruwelijk duur dat we die toch maar hebben laten staan. Voor dat we een engels ras hadden was er verhoudingsgewijs maar weinig voor te krijgen.

Uiteindelijk toch een paar leuke uithangborden kunnen scoren bij het winkeltje van de Schotse Oesclub voor een redelijk bedrag. Tijdens het winkelen kwamen we bij een tent die hele grote pluche poppen had hangen die je kon winnen door middel van lootjes kopen en 21 zien te scoren.
Bovenop de kraam stonden twee boppers, dus dat was kaassie voor Liekie. Afijn 15 Engelse ponden aan lootjes verder hadden we eindelijk de 21 dus Frank ging de bopper adopteren.
Nou, mooi mis dus, want de standhouder kon niet bovenop de kraam komen niet eerder als dat ze op gingen ruimen en dat was pas als iedereen de hal uit was. We moesten uitzoeken van de honden die aan de wand hingen.
Tja das balen natuurlijk, want wat moeten we met een pluche pop van een ander ras. Toen stelde hij voor dat we er zomaar 1 meenamen en dan proberen in hal 1 waar nog zo’n tent stond ‘m te ruilen voor een boppert.
Wij dus maar een basset meegenomen en van hal 5 naar hal 1 gehuppeld. Een uur later daar aangekomen wederom teleurstelling, want ook daar hadden ze ‘m niet meer. Nu staat er hier dus een levensgrote basset op tafel LOL.

Toen dus nog maar een poosje verder geshopt en rond 5en zijn we terug naar het hotel gegaan. De terugweg verliep weer wat minder vlekkeloos, dus we hebben weer een mooi deel van de stad kunnen bezichtigen.
Onderweg bij de macdonalds eten gehaald, zodat we in een keer klaar waren. Plan was om te eten, koffie te drinken, Crufts kijken en dan even naar de overkant voor het dagelijkse portie internet en om nog even bij te beppen met Karin. Praktijk was dat we nog net de doggydancemevrouw met 4 honden de ring in zagen komen en toen ging het licht uit en ging pas om 1.30 uur weer aan. Toen maar tandjes gepoets en onder de dekens gaan liggen.

De volgende dag rond 8.30 bij de andere Cruftstoeristen aan de ontbijttafel geschoven en nog even gezellig bijgebept. Daarna nog even foto’s gemaakt voor het hotel waarbij het wel ff lachen was dat de eigenaar van het hotel die 3 dagen als een boeman had rond lopen stampen al tierend op die honden ineens naar buiten kwam gevlogen om bij ons op de foto te kunnen. Toen Broer toen ook op hem afvloog was hij net zo vlot weer binnen. Maarja, wij hadden ook zoiets van, eerst 3 dagen lopen zaniken en nu ineens de vrolijk hotelier gaan uithangen….**** nu ook maar op.

Daarna hebben we uitgechecked en zijn we rustig richting Harwich gaan rijden. Daar aangekomen hadden we nog uren over voordat de boot vertrok en die hebben we gebruikt om even lekker met Broer langs het strand uit te waaien. Dat had hij ondertussen wel verdiend.

Om 19.20 uur vertrok onze boot richting Hoek van Holland, ditmaal met een strak zeetje, waardoor we ook een beetje konden genieten van het bootreisje. Vooral het uitzicht was enerverend. (hier en daar een ster).
Na nog een zeer vermoeiende autorit van bijna 300 kilometer waren we rond 3 uur snachts weer thuis, waar we opgewacht werden door zeven hele blije hondjes en hun oppas Theo, die stug tot drie uur was opgebleven om ons welkom thuis te heten.
Alles bij elkaar genomen was het een bereleuke ervaring die we niet graag hadden willen missen.

Broers avontuurtje in de reclamewereld.

Onze Broer heeft meegedaan met een reclamecampagne voor de nieuwste Philips-telefoons. Telefoons voor sporters, die je met een bandje aan je arm vastmaakt.

Op het strand van Bloemendaal heeft broer tientallen stukjes heen en weer gelopen, om samen met zijn tijdelijke baasjes het mooiste actieplaatje op te leveren.

Dat het een actiefoto geworden is, dat kunt je duidelijk zien. (Wat niet te zien is, is dat hij steeds tussen baasje en vrouwtje heen en weer rende.)

Uiteraard hebben wij van deze mooie dag gebruik gemaakt om nog wat extra

foto’s te schieten, naast de 450! die de fotograaf er genomen had.