Heather….10-12-2000    8-1-2016

Onze lieve Heather, ruim 15 jaar geleden was ze één van de drie puppen die we  toen aanhielden.  dolle pret…wat een tijd.

Heather was al direct het buitenbeentje. Ze was altijd de tuttebel, liep om een plas heen, had een hekel aan regen en was, netjes gezegd, liever lui dan moe. Ze vond “tutten” altijd geweldig en je merkte dan ook duidelijk aan haar dat ze altijd superblij was als ze weer schoon, fris en fruitig was. Gelukkig had ze ook een mooie en fijne vacht die zich prima leende hiervoor.

Showen vond ze dan ook wel leuk. Dat hebben we maar beperkt met haar gedaan omdat de aandacht nou eenmaal naar Broer uitging die net iets beter in elkaar zat. En Heather had een gebitsfout waardoor we lange tijd gedacht hebben dat ze geen “nice example of the breed” zou zijn. Totdat iemand aan de ring naar haar vroeg en ik vertelde over die gebitsfout en ik als antwoord kreeg….daar lopen ze anders prima op hoor. En wat heeft diegene gelijk gehad. Ze liep er prima op, ze at er prima mee en ze is er letterlijk vrolijk 15 mee geworden. Oh ja en ze heeft er ook nog een paar bekertjes mee gewonnen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Heather was een beetje een pechvogel. Met 11 maanden met spoed geopereerd omdat een bos haren en takjes een obstructie veroorzaakt hadden en daarna volgden nog vele dingen als…..we springen allemaal in de rondte en Heather stond per ongeluk onder de tafel..kadeng. Je zegt een keer…grom hap naar een ander, en vraag nog steeds niet hoe, maar ze had haar hoektand door haar eigen bovenlip heen hangen. Spring tegen de voordeur aan….wop, nagel aan stukken enz. enz enz.
Kreeg ze ook nog een stembandverlamming…wat een pech…dachten wij. Maar goed beschouwd was dat misschien wel net het geluk van haar leven.
Tijdens die operatie zag de chirurg dat ze een schildkliertumor in aanleg had en heeft die direct verwijderd. Deze tumor zou op zeker een overlijden op korte termijn hebben veroorzaakt en nu was die weg en kon Heather weer verder.

 

En ze ging verder met haar lekkere luie leventje. Uit wandelen met Broer, daarna met de dochters, soms nog wat zwemmen (pootje baden), lekker eten en snacken en toen Broer er niet meer was een beetje gaan bazen over de meisjes hier.

 

Toen we eind 2014 de huisraad aan het inpakken waren hoopten we dat Heather de verhuizing nog zou meemaken. Je weet immers nooit hoe het de volgende dag met je 14jarige zal gaan. Maar dat deed ze….en ze liep de winter door en de lente en de zomer en de herfst….. Ineens kon het bij Heather niet op, ze liep alle rondes door de tuin met de anderen dapper mee. Weer of geen weer, ineens deerde het haar niet meer, ze wilde mee naar buiten. Op haar manier meedollen met de anderen, lekker buiten liggen, zelfs een beetje de waakhond uithangen. We kunnen wel zeggen dat ze echt alles uit haar laatste jaar heeft gehaald wat erin zat.

 

Tuurlijk waren er al wel kwaaltjes. Ze werd incontinent, wij regelden een pilletje en het was weer droog. Ze werd wat strammer, wij regelden een pijnstiller en ze stapte weer door. We zagen wel dat als ze moe werd dat een voetje ging slepen. Dat herkenden we van Groovy en we wisten dan ook waar dat ging eindigen. Gelukkig ging dat proces best langzaam en konden we 10 december 2015 haar 15de verjaardag vieren. Samen met drie van haar dochters. Het werd een echt feestje.

En daarna ging Heather gewoon weer verder met haar leventje, dapper, sterk en tegelijkertijd fragile. Hoe fragile bleek in de avond van 7 januari toen ze ineens helemaal niet meer overeind kon komen en toen we haar rechtop hadden gezet ze geen controle meer had om te gaan lopen. De volgende dag was het nog hetzelfde en maakte ze ons duidelijk dat het voor haar genoeg geweest was. En toen was alles ineens zomaar afgelopen. Toch nog heel onverwacht, hoe raar dat ook mag klinken. Maar als ze een dag of tien hiervoor er nog zo bijstappen, zie je het toch niet aankomen.

 

En wij bleven beduusd en verdrietig achter. Ja, het was goed zo, het was op, maar jee, dat hondje heeft wel zoveel meegemaakt. Het komen en gaan van familieleden, 2 verhuizingen, alle kinderfeestjes, de pupjes, alles wat we de afgelopen jaren gedaan hebben zij was er altijd bij en dan ineens….weg…over..voorbij….wordt alles een zoete herinnering die we gelukkig voor onszelf kunnen illustreren met honderden foto’s die elk hun eigen verhaaltje of anekdote hebben.

Dag lieve Heather, groot sterk dapper meisje van ons, ons kostbare stukje antiek. Het ga je goed. Hopelijk treffen we elkaar ooit weer eens. Voor nu ben je weer herenigd met je vader en moeder, Broer en Groovy. Geen ruzie maken hé daarboven.

Dag grote schat…..