Ziekenboeg update

Geplaatst op 25 april 2013 door Lique

Tijd voor een updatetje 🙂

Dinsdag dus de jongelui weer ophalen, fris en fruitig dachten we. Nah, dat viel best tegen. Heather was redelijk, maar Broer was nog steeds half comateus. Liep wel naar de auto toe e.d. maar dan wel bijna op z’n knieën en daar was het ook meteen van “plof” ik lig weer.

Thuisgekomen idem, niet eens naar het gras gekeken, zo naar binnen, kleedje gezocht en verder pitten. Heather was wat rillerig en die hebben we dus maar onder een dekentje gelegd. Later werd Broer ook rillerig en kon die onder hetzelfde dekentje tezamen met wat kruikjes voor extra warmte.

Gedeelde smart = halve smart

Ondertussen was het lunchtijd en dan krijgt iedereen altijd een stukje worst, dus ook voor deze twee een stukje gereserveerd. Heather wilde wel, maar Broer helemaal niets. Dit hield hij helaas de rest van de dag vol, geen eten, geen drinken, niks. Wel viel op dat hij veel kwijlde, beetje misselijk waarschijnlijk, maarja, wat doe je eraan op zo’n moment 🙁
De volgende dag was Broer nog idem, best wel algehele malaise en nog steeds niks tot zich willen nemen. Heather huppelde ondertussen alweer rond, al etende als een bootwerker, alsof er weinig tot niets gebeurd was met haar.
Tijd om de internist te bellen, want niet eten ala, maar niet drinken is natuurlijk helemaal niet goed en water wat ik ‘m voorzichtig in zijn bek spoot liet meneer er zo weer uitlopen.

De internist wilde Broer graag even zien en ik vertrok weer met ‘m richting Ommen. Daar aangekomen viel het gekwijl hun ook meteen op. Afijn, de nodige onderzoeken, röntgenfoto’s, echo, bloedonderzoek enz. toonden geen lichamelijke oorzaak voor de misselijkheid. Aan één kant fijn natuurlijk, aan de andere kant waren we an sich nog geen steek opgeschoten. Dus toen maar wat antimisselijkheidsmiddelen (primperid) ingegeven en ook een aantal injectiespuiten tot na het weekend mee gekregen om die misselijkheid te onderdrukken zodat hij toch uit zichzelf wat gaat eten en drinken.

Wat al wel meteen opviel bij dat ritje naar Ommen in de klappende zon, dat Broer zich weliswaar (wie immer) opwond in de auto, maar geen benauwdheid meer! En daar deden we het natuurlijk voor. In voorgaande toestand had hij een ritje als deze niet eens overleefd.

Thuisgekomen had dat spul al enig effect, vrij snel wilde hij wat water drinken…halleluja. Daarna was het weer slaapjestijd en tegen etenstijd lustte hij zowaar ook wat hapjes eten. In de loop van de avond werd hij helderder in zijn aanblik en heeft hij meerdere keren wat gegeten en gedronken. Mag ook wel, want maandag woog hij 41,5 kilo en gisteren 38,2 en dat wordt voor een grote Broer toch wel wat weinig.

Vanmorgen was hij het weer helemaal kwijt. Ook de injectie Primperid had niet al teveel effect. Wel wist ik ondertussen dat ik gerust wat dwingender dat water mocht ingeven, want vocht had hij nodig, al is het maar omdat anders je medicatie (antibiotica en pijnstillers) niet opgenomen worden. Heb zelf ook sterk de indruk dat hij of van die pijnstillers, of van die Ab misselijk wordt, dus het is een beetje links en rechtsom. Bij zo’n operatiegebied kun je het je ook niet veroorloven een infectie te krijgen, dus die ab zal er toch in moeten. Komt goed…heeft alleen wat meer tijd nodig.

Meer tijd dan zijn zus…die ons versteld doet staan, want we hadden juist verwacht dat zij, met haar dubbele operatietijd als grootste vaatdoek zou thuiskomen. Niets is minder waar. Ze kruimelt alweer lekker rond, eet en drinkt prima. Vind die balletjes gehakt in plaats van een droog koekje eigenlijk helemaal niet slecht geregeld. en het is dan dat ze een suja van bijna 20 cm op der keel heeft zitten, maar anders zag je niets aan haar. Ja nee, toch wel wat. Vanmiddag had ze de ijdele hoop dat we met de auto weg zouden gaan en stond ze bij het hek te springen…..en ook hier…geen benauwdheid…en daar deden we het toch voor. Verder moet ze nog wel gewoon rust houden, dus we houden haar het liefst bij Broer in het kantoor, want stel dat een paar anderen van A naar B willen en zij staat in het pad, dan zou het kunnen gebeuren dat de chirurg weer overnieuw kan beginnen en daar zitten we natuurlijk niet op te wachten. Dus dame mag gewoon de volle 14 dagen rust houden. Vanavond probeerde ze bij het eten uitdelen mee te blaffen en met wat fantasie kon je er nog wel een “woef” uithalen, maar veel stelde het niet meer voor. Wel jammer, want Heather had altijd een leuk blafje, nou ja meer een leuk wowwowtje.

So far met wat kleine hindernissen so good.

Schrapdagje

Geplaatst op 22 april 2013 door Lique

Vandaag stond er een operatie gepland van zowel Heather als Broer. Sinds een paar weken was Broer wat sneller hijgerig tijdens het wandelen en toen hij daarbij ook nog schraapgeluiden ging maken, gingen bij ons de alarmbellen rinkelen en een bezoekje aan de da bevestigde ons vermoeden….hoogstwaarschijnlijk stembandverlamming. Afijn, omdat Heather dit ook al een paar jaar in lichte mate heeft en het leven voor haar daarmee met wat aanpassingen goed leefbaar is dachten wij het met Broer ook wel met wat aanpassingen uit te zingen.

Helaas bleek een klein weekje later al dat het bij hem allemaal iets progresiever verliep en bij de 1ste de beste beetje opwinding bij 15 graden zat meneer al vrij snel dicht. Dit ging ‘m dus niet meer worden, dus kiezen…opereren of euthaniseren. Omdat hij verder….op een beetje spondylose na nog goed is, kozen we voor opereren. Maarja, omwille van de risico’s hadden we ooit al besloten om Heather niet te opereren. Broer nu wel, omdat dat acuut was, nah, daar zat dus een stukje oneerlijkheid in en na overleg met de internist en wat gewik en geweeg in de zin van…….als we haar doen, stellen we het dan uit, of doen we het meteen. Uitstel zou hooguit een paar weken zijn bla bla. Dus toen de internist weer gebeld of we alsnog met 2 stuks konden komen en dat was akkoord.

Eerst was Broer aan de beurt. Kreeg natuurlijk eerst een scopie om er wel helemaal zeker van te zijn dat het om een verlamming ging. Afijn, er zat geen beweging in en hij mocht linea recta door naar de OK. Ondertussen wachtten wij buiten in het zonnetje met Heather tot Dikkidap klaar zou zijn en zij aan de beurt was.
Na een kleine 2 uurtjes mocht Heather richting de OK. Ook zij eerst een scopie en ook daar geen beweging. Dus wij konden weer 2 uur gaan wachten en besloten wat rond te gaan hobbelen in de omgeving.

Na een klein uurtje ging mijn telefoon…de kliniek.. .h a r t k l e p v e r z a k k i n g dus ik neem op en krijg de chirurg aan de lijn. Ze waren nog niet begonnen, want toen Heather gestrekt op tafel lag zagen ze een verdikking lager in de hals. Toen hebben ze een echo gemaakt en dat bleek de schildklier te zijn die stevig vergroot was. Best wel fout dus Afijn, longfoto’s gemaakt, die waren gelukkig schoon, thoraxfoto…ook goed en dus was de vraag aan ons of ze door moesten gaan omdat er nu op meerdere fronten een ander plaatje tevoorschijn kwam. De schildklier was wel mooi ingekapseld en dat was wel weer gunstig. Maar goed, we hebben maar één Heather en na alles doorgesproken te hebben kon de chirurg aan haar “klusje” beginnen. Ipv 1,5 uur operatie zou het nu 3 uur worden. Best veel voor een 12+ dame. Maar de andere optie was laten gaan en dat vonden we ook wat veel voor een 12+ dame die nog niet eens moeite heeft om in de beentjes te komen.

Omdat het zolang ging duren er toch maar voor gekozen om naar huis te rijden om de anderen even uit te laten en eten te geven. Afspraak was dat we tegen achten weer terug zouden zijn om Broer op te halen. Het was toen al vrijwel zeker dat Heather de nacht daar moest blijven. Dus met een ontzettend *&(*&^&^%^%$&^%*&^%(&^gevoel naar huis gereden…..was ik er maar nooit aan begonnen. Ja onzin, I know, want als die schildklier veel later ontdekt was, waren we waarschijnlijk met alles te laat geweest, dus eigenlijk was dit een mazzeltje, maar zo kon ik dat toen nog even niet zien.

Net toen we in de auto wilden stappen om weer terug te rijden belde de chirurg dat ze klaar was. Schildklier was er goed uitgekomen en Heather lag lekker roze olifanten te tellen. Moest daar blijven voor de nacht. Te veel, te heftig om zo snel naar huis te sturen en uiteraard vind ik dat “niet leuk” maar snap wel dat het beter is
Broer “mocht” ook blijven omdat de wondzwelling naar hun zin nog niet ver genoeg was afgenomen. HIj was er verder lekker rustig onder en zodra dat zou veranderen zou ik alsnog gebeld worden.

Dus na ja, zitten we dan, 2 honden uit “logeren” Hopen maar dat ze de nacht goed door komen en dat ik ze morgenochtend fris en fruitig weer op kan halen en dan op naar een week of wat rustig aan doen en bij Heather dan ook nog afwachten hoe het restantje schildklier de functie oppakt en of er wel/geen extra medicatie gegeven moet gaan worden, maar dat is latere zorg. Eerst zien dat het spul morgen weer thuis komt.

Al met al een dagje om van de kalender te schrappen 🙁

Toys toys toys

Geplaatst op 15 april 2013 door Lique

Toys…speelgoed dus…hondenspeelgoed. Leuk onderwerp toch. Onze tuin en huis liggen er in ieder geval vol mee:-)

De winkels ook….Nu is onze Katja een heel dankbaar Kattekind en vindt werkelijk alles leuk wat voor haar aangedragen wordt. Winkels liggen vol met de meest waanzinnige speeltjes, vaak ook voor waanzinnige prijzen en je hoeft niet eens een hele knappe hond te wezen om het meeste binnen één dag gesloopt te hebben.
Maar in de loop der jaren is het ons wel duidelijk geworden dat je een hond ook erg gelukkig kan maken met speelgoed wat ongeveer €0,0 tot geen drol gekost heeft.

Enkele voorbeelden….willekeurige volgorde, want wat vandaag de Top 1 Toy is, is morgen weer vervangen door wat anders. Komen ze…vele zul je er vast ook wel herkennen 🙂

Heel leuk…en handig voor ons…uit voorraad leverbaar…de PET-fles. Mooiste natuurlijk als je er nog wat lekkers instopt….goed voor uren speelplezier.

Dan…de Tennisbal…hoeft ook geen drol te kosten, zeker niet als je hond er in de wandelgebieden een neus voor heeft, dan kom je maar zo met 3 ballen in de week thuis 🙂
Zelfs in stukjes is die nog leuk…misschien nog wel leuker 🙂

Het stoffertje…..er is toch bijna niks mooiers 🙂 Nog steeds als we in een winkel een bak met goedkope stoffer-en-blikjes tegenkomen zeggen we tegen elkaar…Hé…..leuk, speelgoed voor Broer. Die kon er zo lekker druk mee zijn, die kon je er mee uittekenen.

En dan een hele aparte, maar goed voor zoveel puppengeluk….het schepnetje.(voor diegenen die het item niet als zodanig herkende) Een oud lijk natuurlijk wat overgebleven is uit de tijd dat we nog een groot zwembad hadden en onlangs opgegraven in de tuin door het Kattekind. Netje was er vlot uitgesloopt, die dient soms nog wel als treklapje, maar dit geval is helemaal je-van-het.