Dat mogen we het onderhand best noemen. Valt er in de rest van het land nog wel eens een stevige bui, hier is het vooral droog en warm. De meesten…met name Katja vinden het allemaal prima. Alleen Tedje vind het echt niks, die verlangt met heel haar grote hart naar een witte kerst.
Half nederland met vakantie, dus dan vieren we dat hier ook maar een beetje en dat houdt vooral in…veel wandelen, liefst bij een watertje zodat er ook altijd even gezwommen kan worden.

Oma Heather stapt ondertussen ook nog vrolijk door. En ze stapt altijd stevig, het is net zo’n marcheerder. We zeggen wel eens…zo’n Broer of Groovy die konden op hun oude dag zo lekker achter je aan sloffen, maar dat is aan Heather niet besteedt, die houdt er vooralsnog stevig de gang erin.

Ondertussen met Katja ook nog naar wat shows geweest. Een ieder die weet hoe dol het Kattekind op water is, zal zich ook realiseren, wat een bak werk het is om die smurf een beetje showwaardig te maken c.q. te houden. Goed, helemaal perfect is het niet allemaal, maar ze zal ooit haar punten wel binnen gaan halen. Hopen we, want we weten dat succesvol showen onlosmakelijk verbonden is met een hond die het ook leuk vind en Kat vindt er dus echt geen zak aan en maakt dat ook heel duidelijk in de ring. Erbij gaan staan als een dooie vogel en bij ieder rondje door de ring in de buurt van de uitgang sterk bijgestuurd moeten worden, want ze heeft maar één doel…wegwezen hier. Laatste show in Bremen was toch best een klein dieptepuntje. Maarja, miep was loops en als je loops bent moet je natuurlijk extra dom doen en vooral heel goed in de gaten houden wat er allemaal achter je gebeurd.

Maar ach, zelfs goed gedrag had niet goed kunnen maken dat deze poolse keurmeester de eerste was die haar gangwerk maar zozo vond en van mening was dat haar achtervoeten te lang waren…proest, nou ja, er moet wat zijn. Had dan gewoon even gevoeld en geconstateerd dat ze gewoon  iets te weinig haar op haar zwemvliezen heeft zitten. Volgende keer weer beter zeggen we dan maar.

Die volgende keer moet eventjes wachten, want zoals al vermeld is Kat loops en zoals beloofd gaat ze weer gedekt worden. Op dit moment is ze een week onderweg, dus volgende week zal het allemaal gaan gebeuren. Dan kunnen we de duimen weer in de turbostand zetten en met een beetje mazzel zullen we dan rond 15 oktober pups hebben.
Wie de vader wordt is zoals naar goed gebruik in OESland natuurlijk t o p   s e c r e t  🙂

Afgelopen woensdag…23 april moesten we afscheid nemen van Broer.
Hoewel hij natuurlijk op leeftijd was met de bijbehorende “gebreken” kwam het toch nog best onverwacht. S’morgens grapte ik nog tegen ‘m dat hij er vorig jaar om die tijd (toen we ze net opgehaald hadden na hun operatie) een stuk minder frivoler bij had gelegen en s’middags sloeg de algehele malaise toe en hadden we niet veel meer keus dan Broer zijn rust te gunnen.

Over Broer kunnen we natuurlijk een boek schrijven. Over zijn geboorte…liefdevol door zijn moeder achter de bank op de vloer geworpen, dat die bij ons bleef terwijl we alleen maar een teefje aan wilde houden. Hoe leuk hij opdroogde en dat hij zonder ook maar 1 minuut showtraining door de ring ging alsof hij ervoor geboren was. Meteen succes op dat gebied en met 11 maanden werd hij JeugdWinner. Daarna “even” volwassen worden en toen werd het pas echt leuk voor de beginnende showers wat we toen nog waren. Broer won diverse CAC’s en het hoogtepunt van zijn carrière was natuurlijk de zege op de Winner 2003, waar hij ook Best of Breed werd en 3de in de groep. Die dag werd hij ook officieel Nederlands kampioen en snaaide hij een ander die felbegeerde broodplank net voor de neus weg 🙂

Daarna heeft hij nog een groot aantal shows gelopen en hebben ‘m ook nog  laten huppelen op het heilige Cruftsgras.
Ergens in de tussentijd kreeg hij ook nog een aantal kinders met zijn grote vriendin Madame. Zelden zo’n dikke mik liefde tussen 2 honden gezien.
Na zijn showcarrière werd hij huishond en dat beviel ‘m ook prima. Lekker je dagen doorbrengen met wandelen, fietsen, tuintje hangen en spelen, dutje doen, beetje eten enz. Net een gewone hond.

Jammer in alles was dat hij vanaf dat hij een jaar of 6 was niet meer met zijn zus Heather door één deur heen kon en hij grotendeels apart van de rest moest gaan verblijven in het kantoorgedeelte van ons huis. Zijn moeder hield ‘m daar vrijwillig gezelschap, dus echt alleen heeft hij nooit gezeten. Zelf vond hij het niet echt erg, dan kon die in ieder geval zijn dutjes aan mijn voeten doen, dat deed hij het liefst. Dat was ook de essencie van het “probleem” hij vond dat ik van hem was. Apart dan weer wel, dat nadat zijn moeder was overleden (waar hij echt ontdaan door was) het uitgerekend Heather was die ook de rust van het kantoor verkoos en ze de laatste jaren in pais en vree samen doorgebracht hebben.

Eind 2011 waren daar de eerste tekenen van ouderdom. Broer ging ineens moeilijker lopen en opstaan en röntgenfoto’s lieten spondylose in zijn rug zien. Heel vervelend natuurlijk, maar met de nodige medicatie heeft die daar niet al teveel last van ondervonden. In het voorjaar van 2013 was daar ineens die stembandverlamming. Behoorlijk acuut van niks tot levensbedreigend in een week of vier tijd. De mogelijkheden waren simpel. Laten gaan of laten opereren. Een riskante operatie, maar goed, wat hadden we te verliezen. En zo werd hij samen met Heather op 22 april 2013 geopereerd en gingen we met z’n allen verder in de reservetijd.

En die reservetijd was voor Broer dus precies één jaar. Hoe bedenkt die het. Ik had gisteren daar eigenlijk een vrolijk blog over willen schrijven dat we meer tijd hadden gekregen dan we verwacht hadden en toen sloeg het noodlot s’middags alsnog toe.

Broer was een fijne gozer, een heerlijke pup om mee van huis te gaan. We zien ‘m nog met de vijverplanten in zijn bek naar binnen komen, of met een compleet blauwe bek van het pen vreten. Nog steeds zeggen we als we goedkope stoffer-en-blikjes zien…hé, Broerspeelgoed. Iets mooiers was er toen niet. Broer was ook een echte reu, mama’s papkind, soms ook best wel een beetje dom…reuiig noemen we dat hier 🙂 zwaan kleef aan, altijd die blik…kan ik nog wat voor je doen…vind je mij wel lief enz.

Ja, je was lief en geweldig. Je was onze trots, onze 1ste echte kampioen, van binnen en van buiten. En nu is je plek onder mijn bureau leeg, het huis is leeg en het gat dat je achter laat is groot en pijnlijk. En zullen wij onze weg verder moeten gaan zonder onze dikke lompe Broer.

Dag grote lieverd…..bedankt voor alles…..tot ooit……run free…

Jane 8 jaar!

Uiteraard is het dan weer taartjestijd en aangezien Jane niet zo’n toetjesmonster is en meer van een vette hap houdt werd het een oerhollandse ongezonde frikandellentaartje. Ze had er ongeveer 1,5 minuut voor nodigg om ze allemaal als een haring naar binnen te laten glijden 🙂

Gefeliciteerd mop, dat je nog maar lang bij ons mag blijven

Allereerst aan iedereen de beste wensen voor 2014. Diegene die ons weer verblijd hebben met een kerstkaart ook onze dank, er zaten weer pareltjes tussen 🙂

Goede voornemens…daaaaag, beginnen we maar niet aan. Plannen zijn er natuurlijk wel voor 2014.

Ondertussen is ons allesketigste Kattekind alweer ruim 2 jaar en ligt het dus in de planning om haar dit jaar te laten dekken. Guttugut, zal het dan eindelijk na een ruime 7 jaar gebeuren dat we weer eens een bakkie vol krijspupjes hebben? De tijd zal het leren. Ze is begin november loops geworden, dus zal ze de volgende loopsheid gedekt gaan worden. Altijd leuk om naar uit te kijken natuurlijk 🙂

Verder zijn we hier de afgelopen maanden bezig geweest om ons huis eindelijk eens “af” te maken. Voor zover je daar in een hondenhuishouding van kunt spreken natuurlijk. Want een geverfde deur is amper droog en de krassen zitten er alweer in. Maar goed, het is en blijft een enerverende bezigheid…klussen met honden.

Geverfde deuren….hoe krijg je ze droog zonder dat er tussentijds een hond langsop loopt en er een sliert haar op achter laat. Hele barricades moesten uitkomst brengen. Soms moest er ‘savonds even door iemand op een andere plek gegeten worden…lichte paniek natuurlijk, want een ieder kent zijn/haar eetplek en dan is de verwarring groot als je niet naar je eetplek toe kunt rennen.  Dan kozijnen schilderen, eerst de ene kant tot op de grond, daags erna pas de andere kant, dan kun je toch een beetje door blijven lopen. Nieuwe vloerbedekking boven, nou, dat moest door sommigen toch echt eerst ingerold en los gekrabd worden. Nieuw vinyl in de keuken, was hard nodig aangezien Angels daar tijdens haar dracht een paar flinke japen in gegraven had en Katja dat klusje even goed afgemaakt had. Afijn, gezellig, men pakke de keuken uit, legt vinyl erin…eind goed al goed denk je dan. Mis……even daarna was Angels weer schijnzwanger en in haar nesteldrang heeft ze wederom een scheur in het vinyl gegraven. Zucht…………volgende keer plavuizen.
Veel dingen gedaan, groot en klein, maar de laatste grote klus is er afgelopen weekend in gegaan. De nieuwe vloer in de huiskamer die al ruim 6 jaar lag te wachten totdat die gelegd ging worden. Ook leuk natuurlijk, 2 dagen lang de damesch in de keuken opgebost, die er de ballen niet van snapten waarom ze niet de kamer in mochten. Partij gemiep en gemauw om flauw van te worden natuurlijk. Afijn, zaterdagavond was het dan zover, ff stofzuigen, kleedje erin, meubels op z’n plaats en komt u maar hoor. Nahhhh, we wisten meteen weer waarom dat 6 jaar had moeten duren…Heather komt de kamer in, kijkt in de rondte en gaat zo midden in de kamer zitten pissen….wat een trut zeg. Denk je alle lekkages gehad te hebben, eerst Groovy, daarna Dusty, en toen Groovy weer, dus daarom bleef die vloer maar liggen. Is iedereen droog en dan moet die ouwe taart zonodig even vlaggen….vlaggetje van een liter 🙂  Gelukkig staat er altijd een dweil klaar. (volgende keer plavuizen)
Nu alleen de trap nog, wordt natuurlijk ook nog een verhaal apart. Normale mensen gaan dan een weekje op vakantie…nogo, of ze doen eerst de even treden en daarna de oneven treden…..nogo. Het zal wel een weekje beneden slapen op een luchtbedje worden. Wat zullen er een aantal een schik hebben 🙂

Het scheelt, de vorige keer dat we een klusaanval hadden waren Ted en Oesjie een maand of tien en dat was toen echt drama. Die trokken de rollers zo uit de latex en liepen daar de hele keet mee door. Uh ja, gelachen dat we hebben LOL maar er viel niet mee te werken :-))

Verder hebben we onze kerstvakantie maar gevuld met flinke wandelingen e.d. Echt winter is het nog niet, maar daar gaan we ook maar niet over klagen. Niks mis met een wandeling bij ruim 10 graden in het zonnetje.

Is voor de oudjes ook beter, want vooral zo’n Broer die wat artrose in zijn rug heeft is die kou niet echt bevorderlijk. En voorlopig gaat het prima zo. De anderen vinden het ook heerlijk, nemen af en toe een frisse duik, behalve Katja natuurlijk, die neemt altijd een frisse duik.

Liefst gevolgd door een lekkere rolsessie door de paardepoep bladeren en dan is het kind weer helemaal gelukkig en in het elementje. Zou je denken…wordt je daar nou niet moedeloos van…nou nee, ja, soms zucht je wel even, totdat je dan die kop weer ziet, dus eerlijk, ik wordt gewoon helemaal zen als ik zie wat dat beestje een lol heeft. Ze is gewoon zooo helemaal blij en happy als ze aan de wandel is. Lekker aan het rondstruinen, beetje dollen met Jane, overal je dikke neus insteken, je kan haar niet blijer maken dan met zo’n struintoch van 1,5 uur ofzo. Dan niet denken dat ze dan uitgewoond is hoor, Jane wel, die is in de auto dan al erg stilletjes aan het worden. maar Kat komt de auto uit, rent de tuin in, pakt een bal en daar staat ze weer met zo’n kop van “voetballuhhhh”

We hadden natuurlijk nog de taartjes van opa en oma tegoed 🙂  Ze vielen wat klein uit, maar gelukkig hadden we een bakblik vol, dus konden we nog een 2de rondje doen.

Twee dagen erna was het alweer taartjesdag. Op 12 december werden Angels en consorten alweer 7 jaar. Zullen we anders doen alsof ze 3 zijn geworden…tijd gaat veel te snel.
Ook Angels mocht aanvallen, dit jaar een keer zonder feestmuts, want die waren even onvindbaar. Het smaakte haar er niet minder om 🙂

De dag erna hadden we een minder leuk geintje voor Angels in de planning. Hoe kun je het zo plannen denk je, maarja, er zijn meerdere agenda’s om rekening mee te houden, o.a. die van de dierenarts. Afijn, Angels is dus vrijdagmiddag van haar kippenhok ontdaan. Vrijdagavond dus een beetje groggie, maar zaterdag was er nog maar weinig van te merken dat er daags ervoor iets met haar gedaan was. Maar goed dat ze voor de operatie jarig was, want juffie was dus veel te zwaar geworden in de tussentijd.
Ik had al zo’n donkerbruin vermoeden, maar dat ze in kilo’s zo zwaar zou zijn, dat had ik niet verwacht. Niemand ook bij de dierenarts, want op der rug gezien en gevoeld merk je er weinig van. Het hangt er allemaal onder. Lijkt wel alsof ze de melk die ze na haar loopsheden aanmaakte regelrecht omgezet heeft in vet. Dus ze zit nu op een streng dieet. Niet dat ze nou honger moet lijden ofzo, maar haar bak gaat wel op de weegschaal voordat die op de grond gaat. Ook daar weer een leermomentje….Lique weet niet hoe een “ongeveer een pondje” vanuit de hand aanvoelt. Weegschaal vertelde me, dat als ik dacht…daar kan nog wel wat bij, dat er al ruimschoots genoeg in die bak lag. Mevrouw heeft dus chronisch zo’n ruime 2 ons voer per dag teveel gehad en die krijgt ze nu dus niet meer en hopelijk lost dat vet dan ook vanzelf weer op. Uiteraard was dat bij de anderen ook het geval, dus ik ga de komende tijd ineens weer veel langer met mijn vriezerinhoud doen 🙂

Geen taartjes Voor Katja om haar diplomauitreiking te vieren…..ze heeft niet eens examen gedaan. Ze vond die hele cursus na een les of drie dus helemaal niks meer. Verveelde zich letterlijk te pletter in dat uurtje. Wilde voor de pauze nog wel meewerken en wat kunstjes voor mij doen, na de pauze had ze echt zoiets van……tijd voor een GTST-dutje. In de tussentijd ook nog 3 lessen gemist omdat ze loops geworden was, dus echt lekker gedrild was ze ook niet. Daarbij vond ze de instructrice eng en weigerde ze oefeningen te doen waarbij ze de instructrice uit het oog zou verliezen c.q. de rug toe moest draaien. Best gênant, want er was niks mis met die mevrouw en als ze koek aandroeg vond Kat haar al wat minder eng natuurlijk, maar de rest van de tijd zat ze haar maar in de smiezen te houden. Handig bij het volgen als Kat dan continue haar aan het zoeken was, omdat die natuurlijk ook aan het rondlopen was. De oefening “komen op commando” waarbij ik haar over moest geven aan de instructrice, zelf een endje weg moest lopen en Kat moest roepen ging natuurlijk vlekkeloos. Kat dacht alleen maar…wegwezen hier 🙂  Bij de laatste les is ze bij de “plaats stuur” oefening, toen ik haar van de riem afklikte zo van het veld afgelopen en naast de auto gaan zitten. Nah, duidelijker kan haast niet hé 🙂  Dus de laatste les met toets hebben we ons maar bespaard. De meeste oefeningen had ze toch niet feilloos onder de knie en al zouden ze haar daarop hebben laten slagen voor de toets waren we toch niet doorgegaan naar de volgende cursus. Eerste vereiste van dit soort dingen is natuurlijk wel dat de hond het minstens een beetje leuk vind.
Helemaal doelloos is het niet geweest, want ze luistert buiten significant beter dan voor de cursus en ze weet nu ook dat die andere dingen op 4 poten ook gewoon honden zijn en je dat niet altijd en overal hoeft te gaan controleren. Dus toen we vandeweek in het bos in de verte een hond aan zagen komen ging ze daar niet als een speer op af, maar kwam gewoon met mij mee. Braaaaaaf kind 🙂 (braaf genoeg in ieder geval 🙂

Het blijft een aparte hoor. Banken, dikke kussen en lekker matrasjes waar je op kan gaan slapen en waar ligt Katja het liefst als ze binnen is….in de vensterbank.

En als ze niet binnen is en dat is best vaak, ligt Kat buiten op de tuintafel. Zodra de cv s’avonds aangaat is ze pleite. Komt op gezette tijden even naar binnen om een sociale hond na te doen en dan snel weer naar buiten. Je ziet dat trouwens wel aan haar vacht af. Mijn hemel wat een bol wol is dat, geen doorkomen aan. Wel mooi natuurlijk 🙂

10-12-2013

Broer en Heather worden vandaag 13 jaar!

Lieve schatten…van harte gefeliciteerd! Taartje volgt vandaag nog wel, die hebben jullie wel verdient!  Dat we nog maar lang plezier aan jullie mogen beleven. Weet zeker dat zusje Groovy vanaf Ursa Major een taartje meehapt met jullie.

Katja opende vandaag het verjaardagenseizoen. 2 alweer! en nog steeds zo gek als een 8 weken oude pup. Ondertussen met wel wat meer luisterend vermogen gelukkig 🙂

Luiewijventaart voor Katja..ze vond het niet echt erg 🙂

Was da….

Oké, nou lijkt het wat te worden….

Tatatataaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

….die mooie zomer.

En eigenlijk vind ik het niet eens zoooo vreselijk. Tuurlijk, pilsje bbqtje, allemaal fijn, maar op die echt warme dagen kan ik nou niet zeggen dat de honden erg blij overkomen. Ja, lekker lummelen is natuurlijk ook wel lekker, maar er met z’n allen op uit gaan is toch nog wel veel leuker en als het 30 graden is wordt dat toch weer lastig. Kat vind het nieuwe weer natuurlijk weer helemaal geweldig. Zeg je normaal “die heeft de zomer in de bol” nou, deze heeft de herfst in de bol. Loopt ongeveer de hele dag als een malloot rondjes te rennen door weer en wind. Loopt samen met Jane dik anderhalf uur door het bos te stampen, maar lijkt daar alleen maar meer energie van te krijgen, daar waar Jane dan na thuiskomt en een hapje eten toch wel zoiets heeft van..mag ik nu even slapen.

Voordeel van het bos ten opzichte van de landerijen is vaak dat ze dan droog thuiskomen zoals vandeweek dat ik Kat showklaar moest maken het handig is als ze niet zeikesnat zijn natuurlijk en toch hun lolletje gehad hebben. Nah, wat iedere hond altijd leuk schijnt te vinden is op de auto afrennen…joh kijk eens ik heb de auto gevonden tralalalalala. Zo ook vandeweek dus, en ik weet waar ze heen rennen, dus mogen ze ook net iets verder weg rennen dan anders. Pad loopt in een bochtje weg en ik kom het hoekie om en wat zien ik……….zucht….hopeloos kind 🙂

De anderen blijven als het regent fijn onder de overkapping staan. Wandelen vinden ze dan niet erg, maar in de tuin lopen schijnt dan toch een nono te wezen.

Met iedereen gaat het goed, incluis de oudjes, die toch maar mooi deze zomer weer meegepakt hebben. Tadaaa, dat pakt niemand ons nog af.

Ziet er goed uit hé, die oop!

Katja is ondertussen een aantal keren mee naar show geweest. Ze droogt leuk op en dat laat zich ook zien in de showuitslagen. Moest ze eerder toch wel vaak anderen nog voor laten gaan, de afgelopen drie shows in Duitsland pikte ze toch maar mooi drie keer het CAC mee, dus wat dat aangaat zijn we niet ontevreden. We zijn in ieder geval al over de helft van de benodigde CAC’s voor het Duitse kampioenschap. Haar ringgedrag laat nog steeds te wensen over. Ze vind alles wat in en om de ring gebeurd uitermate spannend en interessant dat ze enige concentratie niet meer op kan brengen, dus dat ze überhaupt nog een aantal CAC’s gekregen heeft terwijl ze het soms vertikt om 5 nanosecondes te blijven staan mag een godswonder heten. Nou ja, oké, lopen vind ze wel leuk en dat doet ze nog goed ook, dus daarmee weet ze dan wel weer veel goed te maken.  En voor de doemdenkers…neeu, ze stond niet altijd alleen in de ring en ze kan natuurlijk ook nog een zg krijgen of een U zonder CAC. Maar nee, ze kreeg gewoon de cac’s.

Om haar wat meer te wennen aan andere honden om zich heen beginnen we aankomende dinsdag maar eens met een A-cursus. Nu kan ze al best goed
(oké, r e d e l i j k ) luisteren, maar het gaat er dus meer om dat ze haar aandacht wat meer op mij blijft richten, ondanks dat er van alles om haar heen gebeurd en dat ze er aan went dat niet iedere hond een grijs met witte is, aangezien we hier tijdens de wandelingen standaard amper een hond tegenkomen en als ze er dus eentje ziet ze daar dus helemaal joepiedepoepie van wordt.

De Nederlandse shows laten we dit jaar voor wat ze zijn. Geen interessante keurmeesters en te hoge kosten voor een dagje opgesloten zitten in een dompige hal. Maar zoals altijd is er licht aan het eind van de tunnel. Op de agenda van de ALV van de RvB staat het punt “afschaffen van het verplicht tot 3 uur aanwezig blijven”. Nah, als dat er nou eens doorkomt, dan ga ik er weer over na denken. Voor de thuisblijvende honden en zeker de oudjes is het op dit moment gewoon te lang om alleen te blijven, dus houden we het voorlopig op de ook heel gezellige Duitse shows.