Estrella, dochter van onze Heather.

Estrella liet ons begin april heel ernstig schrikken toen er bij een klein onderzoekje naar wat vage klachtjes een grote massa in haar borstholte gevonden werd die daar natuurlijk niet hoorde te zitten. De dierenarts sprak meteen over “heel fout” toen hij de rontgenfoto’s bekeken had en de schok was dan ook enorm. Vrolijke Es, gewoon als altijd Es, die alleen s’avonds wat zwaarder leek te ademen bleek heel ernstig ziek te zijn.

De volgende dag konden de baasjes van Esje al in Utrecht terecht waar al heel snel de diagnose “Maligne Lymfoom” werd vastgesteld. De massa in haar borstholte was tumorweefsel. En als je zoals ik, nog niet wist dat er meerdere vormen van maligne lymfoom bestaan, nou dan bij deze. Esje heeft T-Cel lymfoom, meteen maar de meest rottige en agressieve en met de minst goede prognose wat betreft behandelen en levensduur.

Niks doen en Esje had nog enkele weken te leven…….:-(

Andere optie, Chemo met een redelijke kans op een langer leven. Omdat Esje nog fris en vrolijk in het leven stond kozen haar baasjes voor chemo. Natuurlijk met een dubbel gevoel, maar wie krijgt dat niet bij het woord “chemo”. Maar goed, bij honden is in tegenstelling tot bij mensen de behandeling gericht op levensverlenging met behoud van kwaliteit en zelf moest ik ook toegeven dat ik ondertussen wel meer honden heb gezien die weinig tot geen last hadden van de chemokuur. Daarbij noemde de oncoloog Esje een “ideale patiënt” qua conditie en hoe ze in het leven staat. Sterke Esje laat namelijk ook alles “fijn” gebeuren. Naar de da, foto’s maken, echo maken, infuusje insteken enz.

Daags daarna begon Esje aan haar kuur en na 14 dagen zou er een controle plaatsvinden om te zien of de chemo aangeslagen was. en wat schertste ons aller verbazing….de tumor in de borstholte was helemaal weg.  Nadat alle kinnen uit de kruipruimte waren getakeld is Esje maar snel getrakteerd op een gebakje, dat had ze wel verdiend.

Voorlopig doet Esje het dus best goed op de chemo, heeft natuurlijk soms wel een of meerdere offdagjes, maar we moeten natuurlijk niet vergeten dat ze wel een hele lillukke ziekte heeft en dat ze daar soms toch last van heeft. Voorlopig is ze er nog, die sterke Ster!

Hieperdepiep!

Jane is vandaag alweer 6 jaar geworden.

Zij niet alleen natuurlijk, ook haar nestgenootjes. Jane, Joe, Roxy en Oescha…

Van harte gefeliciteerd!

Dat jullie taart mag maar smaken :-))

Hond & kip

Wat hebben die nou weer met elkaar te doen zou je denken…nah, best veel en best weinig:-)

Ten eerste vinden honden kip heel lekker, maar daar gaat het hier nu even niet om. Het gaat me hier om de overeenkomsten tussen kippen en honden, want aangezien wij er van allebei de soorten 7 hebben rondlopen zie je grappig genoeg best veel overeenkomsten in de gedragingen tussen de roedel en de toom.

Het loopt tegen honden etenstijd….honden worden onrustig, gaan naar de schuurdeur staan staren, worden helemaal kirrig als de emmer met voer dan eindelijk uit de schuur komt. Gaan allemaal voor je voeten lopen en staan miepen totdat alles klaar is en
beschermen hun eten als het moet met hand en tand. Nu zijn we dat laatste voor, door een aantal “achter een deur” te laten eten, anders zou het iedere avond matten zijn en daar zitten we niet op te wachten.

Het loopt tegen kippen etenstijd…kippen worden onrustig en gaan voor de achteredeur staan keuvelen en tokken. Sommigen gaan zelfs zo ver om vanaf de tuintafel via het keukenraam naar binnen te gaan staan gluren. Afijn, als dan ook hun eten uit de schuur
komt een hoop gekip en getok, allemaal rennen naar de voerplek, voor mijn voeten natuurlijk. In de tuin geen deuren, dus daar is het..je loopt in de weg…pik in je gat…dat is mijn graan…pik in je kop….underdoghen loopt per ongeluk tegen opperhen
aan…krijs gil..daar gingen weer een paar veren.

Een vet verschil is er ook. Als een haan iets lekkers vind, gaat hij hard staan kirren en joekelen om de dames te roepen en zijn heerlijke hapje af te geven.De sukkel…:-)))
Als Broer wat lekkers vindt dan weet hij geen raad om het snel zelf op te vreten:-)
Overeenkomst is weer wel dat als er gevaar dreigt, zowel Hanemansen en Broer opkomen en herrie gaan maken om hun dames tewaarschuwen voor naderend gevaar.

Maar oké, ik dwaal af:-)

Dan de verhoudingen onderling. Er is een reu…zoveel teven, waarvan één teef dan roedelleidster is, met een of twee directe onderdanen, een paar onbestemde dames en natuurlijk de underdog(s). Als dat allemaal geregeld is, dan is alles pais en vree.
Kippen…er is een haan, een opperhen, wat onderdanen en wat underhennen. Die laatsten hebben het in tegenstelling tot de underdogs soms best lastig. Ze moeten echt werken en incasseren om aan hun eten te komen, terwijl de underdogs zich bijna onzichtbaar in de roedel bevinden. Als kip kun je dus het beste opperhen zijn, daaronder blijft het rommelen in de toom.

Afgelopen weken hadden we hier het probleempje dat er vorig jaar 2 hanekuikens waren geboren en deze begonnen nu volwassen te worden en het is voorjaar, dus iekzzz, hanegevechten. Niet al te zuinig allemaal, en masse bloed aan de muur.
Tussen de broers, vader doet de zoons niets, die stond ruim boven het gepeupel. Nu schijnt 2 reuenbroertjes in huis nemen ook geen strak plan te wezen, dus daar zien we dan toch wel weer overeenkomsten tussen hond en kip.

Een groot verschil is dan weer dat ik dus to the point moest besluiten dat er op dit moment één hanemans weg moest. Dit doe je natuurljk niet zo snel met je hond….toch? Ben ik ook nog zo onaardig geweest om te kijken naar….die bruine is mooi, die witte ook wel, maar pa haan is ook al wit…how boring, dus meneer witte haan Jr. mocht vertrekken. Fotootje getrokken en meneer Haan ging Marktplaats op, tussen tientallen, zo niet honderden overtallge soortgenootjes. Vet prijskaartje eraan van €10,- om te voorkomen dat hij iemand anders zijn BARFhap werd en dan maar afwachten of er binnen afzienbare tijd iemand kwam om ons van hanemans te ontzetten. En die kwam, wilde Hanemans graag hebben, betaalde het tientje en wij konden hanemans uitzwaaien. Niet te ver, want hij woont nu een straat verder op. Gelukkig maar dat de binding tussen kip en mens (lees: kip en mij) niet zo dik is.
Kippen zijn wat dat betreft erg simpel, is het gras bij de buren groener, dan ga je daar gewoon naar toe, je eet, je legt je ei, broedt je kuiken uit, voedt ‘m op en jaagt ‘m weg en klaar ben je als kip.

Anders hoort dat natuurlijk te zijn met je honden….je pups…die binding is veel sterker, de afhankelijkheid van een hond naar de mens is veel groter, de aanschaf, onderhoud en verzorging is veel complexer……ik kan er dus maar niet aan wennen, Bobtails op
Marktplaats. Ik kan het niet helpen, ik weet dat er natuurlijk nog steeds geselecteerd kan worden op mensen, maar ik blijf een hoog dumpgevoel houden als ik zo langs de hondenadvertenties fiets en dan bij ons mooie ras kreten zie staan als “BIEDEN”…..Samsonbeertjes….Kom op zeg, ga je schamen.
Nu kan ik me stiekem altijd de katjes lachen als mensen stoer over hun rashond (look-a-like) vertellen en vervolgens niet eens weten hoe de naam van de hond te schrijven, waarbij je dan vervalt in “Schelties, Sji sju…of leuker, de Shit zu, de immer
populaire sji wa haha, , de brennesenner, de pikkenees, de steffert…enz. enz….lachuh:-))

Maar als dan OESfokkers zich blijkbaar zo in de partner van hun teef hebben verdiept dat ze de naam nog niet eens kunnen opschrijven, zo ook de spelling van de erfelijke afwijkingen waarop deze honden onderzocht zouden zijn. Dan vergaat me het lachen
en krijg ik acuut een allergische reactie. Een schande voor de Bobtailfokkerij, iets meer kan ik er niet van maken.
Maar goed, je pups op MP zetten begint als “gewoon” gezien te worden. Maar ik weiger het om het als gewoon te zien. Was het 15 jaar geleden….koop geen Bobtail uit de Telegraaf…voor mij mag dat best worden….koop geen Bobtail van Marktplaats. Hoe scheidt je als pupkoper dan nog het kaf van het koren, als de “clubfokkers” zich presenteren tussen de broodfokkers? Maar ergo, je wilt als zelf respecterende fokker toch niet tussen al die advertenties met hoog dumpgehalte staan?….toch?
Er zijn nog legio andere manieren om pupmensen te verzamelen. Dat blijkt wel, aangezien een groot deel van de fokkers…gelukkig…nog steeds niet hun pups via MP aan de man trachten te brengen. Het kan dus blijkbaar wel! Ik zou zeggen…respecteer je je zelf als fokker…respecteer ons mooie ras. Zet je pups niet op Marktplaats! En andersom dus ook….zoek je een pup, heb je respect voor de geweldige hond die je in huis wilt gaan halen, koop ‘m dan niet op Marktplaats! (JMHO)

Dan nog wat allerdaagse dingetjes….Tedje is weer helemaal opgeknapt. Na een dag of tien konden de hechtingen eruit en  had ze daarna de mazzel dat ik haar even lekker wilde wassen, maar dat me helaas de kraan van de trimsalon aan stukken was gevroren, dusdaar kwam ze fijn onderuit. Zo ook Groovy die ik alvast in haar “Jippie het is bijna lentejurk” had gehesen. Net als Ted vond zij dat ook helemaal niet zo erg.
Met Broer gaat het ook allemaal goed, die doet lekker alles waar hij zin in heeft en heeft maar zelden last van zijn rug. Ook

Heather heeft de lente in haar bol. Heeft ze zo’n tien jaar bekend gestaan als “luie pigmee” tegenwoordig staat ze dagelijks te kirren en te springen van “kom wandelen”…..zelfs als het regent…schiet mij maar in een pannekoek…hoe ouder hoe gekker zeggen we dan maar.

Oh en over luie pigmee gesproken…Heather heeft de naam, maar tegenwoordig doet Groovy ‘m meer eer aan:-)

Nog steeds koud…vanaf morgen moet het beter gaan. De honden vinden het in ieder geval geweldig en afgezien van het feit dat het allemaal wat koud is, is zo’n zandloos huis ook wel even prettig.

Vandeweek was het 7 februari, Dusty’s verjaardag en deze keer dus voor het eerst in 15 jaar, zonder taart:-( 
Nu hadden we niet echt veel tijd over om bij de pakken neer te gaan zitten, aangezien Tedje na het eten ineens veel bloederige pus uit haar vulva ging verliezen. En met veel, bedoel ik VEEL:-(  De alarmbellen waren geactiveerd, dit kon niet anders dan een baarmoederonsteking zijn. Ik de da gebeld en de volgende ochtend kon ze meteen komen.
Zo geschiedde, om half 9 was ik aanwezig, dame op de weegschaal gezet, 45 kilo, (5 kilo afgevallen…netjes:-))  en ze kon meteen onder zeil en door naar de OK.
Rond 12en het telefoontje dat alles goed verlopen was. Ze lag op dat moment lekker onder een lampje en aan een infuusje en als ze goed wakker was mochten we haar om 5 uur ophalen.

Om 5 uur was ze wakker en kon ze dus mee naar huis. De hele avond is ze natuurlijk nog wel wat duf gewest, maar om 7 uur smorgens stond ze weer alive and kicking in mijn gezicht te snorkelen met als doel mij wakker te maken, wat altijd wel lukt met zo’n kouwe natte dop in mijn gezicht.
Had ik dus gedacht dat ik deze dag voor verpleegstertje moest spelen, zelf vond ze dat ze wel naar het bos kon. Uiteraard vonden wij dat niet en had ze dikke pech. Verder was ze heel gewoon Ted en lieten alleen een streepje hechtingen zien dat ze de dag ervoor een pittige operatie had gehad.
Inmiddels is ze weer helemaal goed ter been, maar forceren we toch wat extra rust voor haar, zodat het binnenwerk goed kan herstellen.

Vorige maand had ik van Angels bloed af laten nemen om dit te laten testen op PCD.
Nadat de eerste mail met de uitslag in een spambak terecht wat gekomen en ik netjes het geduld had opgebracht om pas na 2 weken te gaan vragen waar de uitslag bleef, kwam dan eindelijk het bericht dat Angels geen drager is van PCD. Hoewel het natuurlijk geen nationale ramp is als je hond drager zou zijn, is het toch fijner dat die vrij is, zodat je niet in keuzes van partnerdieren beperkt bent.
Ondertussen is een groot deel van de honden in NL getest en vrij bevonden. Goed nieuws natuurlijk, maar dit soort dingen zetten pas echt zoden aan de dijk als ieder fokdier getest zou worden, anders weet je nog niet of je pups vrij zijn of drager en kan de aandoening zich alsnog verspreiden.
Omdat het hier best om een akelige en heel dodelijke ziekte gaat zou het wellicht wenselijk zijn als deze “weinig moeite” DNA test verplicht gesteld zou worden voor alle fokdieren van de OESfokkers in Nederland. Het is 2012, de tijd is voorbij dat “goeie heupjes en oogjes” volstaat als het om de gezondheid en het voortbestaan van het ras gaat.

En verder…verder vind ik weer/ nog steeds en steeds meer, dat wij toch wel erg leuke honden hebben, met vaak dito mensen erbij.
Ik denk dat de meeste lezers vandeweek wel gezien hebben hoe een presentatrice in de VS op tv in haar gezicht werd gebeten door een Argentijnse breeie klapbek.

Een gedrag wat wij niet herkennen bij onze honden, ook al is het wellicht even stressie, en duikt er zomaar iemand in je kop om je te zoenen, een OES met een gezond karakter die vind dat allemaal wel prima. Kijk alleen al op een gemiddelde show, hoeveel bezoekers e.d zomaar je hond gaan aaien, of ergo…zoenen!. Mag officieel natuurljk niet, maar het gebeurd en bij ons is dat niet erg. Ons ras is niet zo snel in hun persoonlijke zone aangetast, ons ras is niet zo kort gelont dat als hun iets niet bevalt dat je meteen in je bakkes wordt gebeten. Ons ras had die mevrouw waarschijnljk heel hard terug gezoend en daarom ben ik blij met ons ras. Gelukkig zijn er natuurlijk nog wel meer rassen voor wie dit gedrag ook vreselijk A-rastypisch is. Maar het lijkt erop dat er steeds meer rassen met bijbehorende mensen in NL komen die dit allemaal voor normaal aannemen.

Maar dan de mensen achter die honden. Eerste berichten op de fora over dit incident.

“wat een dom wijf”
“ja, wie gaat een vreemde hond nou over zijn kop aaien, dan vraag je hierom” 
“wat zij deed was vreselijk dominant en het is heel gewoon dat de hond beet”
“de hond vertoonde heel veel signalen, die had ze op moeten pikken”

Deze mensen zijn stuk voor stuk allemaal van mening dat die hond het recht heeft om zich zo te verdedigen als hij zich in zijn persoonlijke zone aangetast voelt. En eerlijk…..als ik dit soort dingen allemaal zo lees verbaasd het mij echt niet dat het draagvlak voor honden in Nederland steeds kleiner wordt en dan niet alleen bij de niet-hondenbezitters, aangezien deze tiepetjes er ook niet bang voor zijn om jouw hond aan stukken te trekken als die ander zich in zijn persoonlijk zone aangetast voelt.
Wil je graag zo’n hond hebben omdat hij andere geweldige kwaliteiten heeft, prima, maar zorg dan wel als eigenaar dat die hond niet in de gelegenheid komt om een ander in zijn bakkes te bijten. Want recht of onrecht, de hond zal altijd aan het kortste end trekken en ik kan maar niet begrijpen dat mensen dit soort dingen dan laten gebeuren in het kader van…..moet die ander, groot of klein maar opletten (lees: met 5 diploma’s hondentaal lezen op zak)
Oh ja, en het was natuurlijk ook een compleet natuurlijke reactie van zo’n hond en alles wat niet dit gedrag vertoonde dat zijn doorgefokte watjes.
Tot zover de bijbehorende mensen.

Dan ben ik toch blij dat wij….over het algemeen gezien…andere bijbehorende mensen hebben. Mensen…fokkers…die dit gedrag ook voor 300% afwijzen en die snappen dat zo’n snel snappende hond in onze maatschappij niet thuishoort en dat het ook veel gezonder is voor de hond om dit soort dingen niet te doen, mocht hij/zij het ooit bedenken om zoiets te gaan doen.
Helaas zijn er ook enkel fokkers die dit gedrag niet afkeuren, of het met de mantel der liefde afdekken. Waakzaamheid is daar vereist, dit gedrag is niet rastypisch!
Want zeg nou zelf, het is toch veel leuker wandelen als je niet continue hoeft op te letten of er niemand te dicht bij je hond komt omdat die dan meteen erin kleunt. Of dat je je niet het apezuur hoeft te schrikken als er een onbevangen kind of voor mijn part volwassene op je hond afkomt om te aaien. En dat je hond aaien gewoon leuk vind en het niet meteen als een intimiderende dominante handeling ziet die met de tandjes afgestraft moet worden.
Nou, mijn keus is vlot gemaakt dan hoor. Doe mij maar zo’n gezellige haarbal:-)

Zo, dat was ff schrikken hé 🙂

Een nieuw jaar en dus maar weer eens tijd voor een nieuw website jasje. Alles staat weer lekker door elkaar gehusselt, maar jullie vinden alles vast wel weer.

Hier is iedereen de feestdagen goed doorgekomen en zijn we al weer gewend aan het feit dat we in 2012 leven.
Het leven gaat hier z’n kabbelende gangetje. We werken, eten, slapen wandelen en kijken, net als zovelen uit naar het voorjaar. Aangezien we in de weekeinden wegens gebrek aan leuke shows nu tijd overhouden hebben we ons maar op wat klussen in huis gestort. Ook nuttig natuurlijk. Als eerste was de hal aan de beurt die nog bekleed was met 40 jaar oude schrootjes met daarop door een opspringende Broer half afgekrabte 40 jaar oude verf. Voordeeltje dat Broer ook een dagje ouder wordt is dat hij nu niet meer zo hoog tegen de deuren op kan springen dat het niet meer noodzakelijk was dat we een krasvaste lambrizering tot aan het plafond moesten maken. Tegenwoordig is 1,20 wel weer genoeg. Nieuwe jeugd zullen we dan wel weer gaan vertellen dat het niet toegestaan is om hoger dan 1,20 te springen…of beter, dat het helemaal niet toegestaan is om tegen muren aan te springen.

Nu duurt het nog wel even voordat er weer jeugd is hier. De afgelopen maanden heb ik intensief een aantal nestjes gevolgt om te zien of er ergens een leuk teefje te vinden was die onze kennelgelederen zou kunnen versterken. Pups genoeg zou je denken, nah, amme hoela, want we hebben niets kunnen vinden. Als je op verwantschap e.d. moet letten en je wil bepaalde honden niet weer in de stamboom hebben staan, dan wordt de spoeling al snel dun, zelfs na het doen van enkele concessies. De enige die echt heel serieus een verzoek van mij kreeg was zo sociaal om beide teefjes in het nest zelf te houden…hebbert:-) Dan natuurlijk ook bij andere fokkers..lege teven, te kleine nesten, geen geschikte teven, leukste teefje nét verkocht…grrrr.
Ondertussen heb ik het maar opgegeven, want als pupje nu nog geboren moet worden, dan hebben we later dit jaar…als Angels ons ook nog wat schenkt, de jeugd wel weer erg dicht op elkaar zitten qua leeftijd en dat is ook niet de bedoeling.

Dan is er ook nog wel wat verdrietigs te melden.
Vorige week overleed heel plotseling, Zusje, één van de pups uit het nestje van Broer en Madame wat bij Mariska geboren was.
Onderstaande foto is van Zusje die samen met broertje Hummer bij papa Broer op visite was.

Waar Zusje aan overleden is weten we nog niet, we weten alleen dat het veel te snel ging en dat Zus veel te jong was om uit het leven te moeten stappen. Ze laat dan ook een ontroostbare mama Pleuni achter, met wie ze letterlijk 4 poten op één buik was.
R.I.P lieve Zus…